Μπλογκαγκαλιές και ευχές.

Όταν ξεκίνησα εδώ τη γραφή ,η αγαπημένη μου Δέσποινα είπε διαβάζοντάς με :"πόσα ακόμη θα πεις σε αυτό το μπλογκ"!! Ήθελα πολλά να πω και θέλω,ναι. Γραφή ημερολογίου,είχα σκεφθεί ξεκινώντας, καθημερινότητας, πραγμάτων και θαμάτων, εκπλήξεων, ενστάσεων, θυμού, χαράς, ενθουσιασμού , απογοήτευσης, κοινωνικού σχολιασμού ,επικαιρότητας, ταξιδιών,και επαφής.
Όμως, άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Έχουν διαφορές τελικά.

Ποτέ δεν εγκατέλειψα το ημερολόγιο. Το αγαπημένο μου. Εκεί με γνώρισα χρόνο με το χρόνο και γνώρισα και τους γύρω μου, μέσα από αυτό. Έχω δει λάθη κατάματα. Γεγονότα και ερωτήματα, που δεν ξέρω αν με καταλαβαίνει άνθρωπος,για το τρόπο που το λέω, αναλύθηκαν κατανοήθηκαν και πραγματικά μετά απ τη γραφή τους, βρήκαν λύσεις. Απαντήσεις.

Λοιπόν. Όταν παρατηρείς τους δικούς σου ανθρώπους (το χω ξαναπεί),καταγράφεις ένα γεγονός, το εξιστορείς σε σένα, και επανέρχεσαι να το διαβάσεις με άλλη διάθεση, νηφαλιότητα και λογική. Ε, είναι απίστευτο το τι αντιλαμβάνεσαι. Απίστευτο όμως.

Το μπλογκ δεν μπορεί να είναι ημερολόγιο με την έννοια αυτή. Είναι καταγραφή, επιλεκτική.Νομίζω,αν με κρίνω.

Με το ημερολόγιο υπάρχει δυαδική σχέση. Είσαι εσύ κι αυτό. Γράφεις χύμα, τρελά, ξεσπάς με όλους τους τρόπους. Βρώμικα αλλά και εκλεπτυσμένα Έχει γράψει η πένα τής Κατρίν!!Δεν υπάρχει!! Βιβλίο λέμε!!

Το μεγαλείο όμως του μπλογκ, της αλληλοεπίσκεψης, της έννοιας που δημιουργείται, και του να γνωρίζεις αξιόλογους ανθρώπους δεν το έχει το ημερολόγιο.

Αφορμή το μπλογκ για τη γνωριμία μου με εξαιρετικούς ανθρώπους !!

Μέσω αυτού,ήρθα κοντά με το δεσποινάριον, που είναι ανεκτίμητο. Εκεί στο μακρινό DC, αισθάνομαι μια ψυχή που με νοιάζεται μ ένα ιδιαίτερο τρόπο. Με ξέρει. Που η συμβουλή της έρχεται σα χάδι και κάθεται στη ψυχή μου. Που είναι στην αυστηρότητά της τόσο μα τόσο γλυκιά και την αναζητώ κάθε φορά. Που τη μεγαλοσύνη της δεν θα τη φθάσω ποτέ. Θα προσπαθήσω όμως ,ναι? Πόσο θα σε ευχαριστώ Δεσποινιώ,πόσο??

Μέσα απ αυτές τις γραφές και τους σχολιασμούς γνώρισα την Λένα. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν έρθει σε αυτό το κόσμο για να σμίξουν Έτσι εξηγείται η γνωριμία μου με την ευρύτερα γνωστή, orfia. Είναι Άνθρωπος, Άγγελος. Διακριτική , Αξιόλογη και Σωστή φίλη. Έχω την αίσθηση πως την γνωρίζω χρόνια. Το χαμόγελο της Λένας είναι ζωή. Κι έχει απίστευτη υπομονή. Μαζί μου. Να είμαι αντάξια αυτής της φιλίας θέλω.

Η αξιολάτρευτη Penelope. 'Άστρο που λάμπει η Ντία, ταλέντο με λατρευτή ταπεινότητα. Θέλεις να την έχεις φίλη. Την ακολουθείς απλά!

Η Talisker,που ενώ δεν έχουμε συναντηθεί ακόμη( είπες θα έρθεις!!!!!) ,είναι συμπάθεια μεγάλη, εκτίμηση και θαυμασμός.
Bella ragazza, bella penna!
Και bella musica!!

Η Φωτεινή που στα πρώτα βήματα εδώ ήταν μια αγκαλιά. Γαργαλιστικό χαμόγελο πέρα για πέρα αληθινό.Με τίμησαν μαζί με την Ελευθερία όταν ήρθαν σπίτι και είπαμε- είπαμε χίλια δυο σα φίλοι που είχαν να ειδωθούν καιρό! Τις ευχαριστώ πολύ.

Η Γιάννα . Αχ Γιάννα εκεί στο King George, τι κουβέντα ήταν αυτή που μου είπες??Άτι?? Είσαι απίστευτη. Τη Γιάννα δυο φορές την συνάντησα. Έχει μια δυναμικότητα και μια ζεστασιά μαζί. Παρουσία απόλυτα νεανική,νομίζεις πως είναι η φίλη απ τα φοιτητικά χρόνια και η μανούλα που θα σε προστατέψει.

Η Melissoula, με τα υπέροχα γλυκά μάτια. Το κοριτσάκι. Όπως τη λέω. Νομίζω πως είναι η μικρή της παρέας(ηλικιακά).Μικρό δυναμικό πολύ νοικοκυρεμένο παιδί ,αλλά και φιν φον !!

Ο Marc. Την καλύτερη εντύπωση. Ευγενής, ευγενής ευγενής . Χρωστάει μια φωτογραφία του γιου του,είπε η Γεωργία πως είναι κούκλος , εκείνο το βράδυ στης Ιουστίνης,ένα cd του Dirk, και εγώ ένα πάρτι, επίσης δεν το ξεχνώ!!
Πάρτι είπα, όχι ποδήλατο!!(χε χε)

Στης Ιουστίνης είπα,πριν. Η Ιουστίνη Φραγκούλη . Τι να πω για την αγκαλιά της τώρα!!Τι να πω. Που διέκοψε την παρουσίαση της και μας προσφώνησε μία μία!! Αυτό το κορίτσι αν δεν το γνωρίσεις, έχεις χάσει. Έχεις μείνει πίσω. Απ τη μια , φιλόδοξη, δυναμική, σοβαρή, επιβλητική , επιτυχημένη συγγραφέας και δημοσιογράφος απ την άλλη θηλυκό, με ταμπεραμέντο,απλή με απίστευτο χιούμορ, που απ τα γέλια ξεσηκώσαμε τους καλεσμένους της. Δε ξεχνώ δύο που μου είπε: " ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΆΝΔΡΕΣ BON VIVEUR,να το θυμάμαι!!!" και με αφορμή το βιβλίο της"΄Το συναίσθημα θα σε προδώσει. Με τη λογική βαδίζουμε!!"
Σ ευχαριστώ Justinάκι.

Η Εύα Στάμου!! Μα τι κορίτσι κι αυτό!! Της το είπα ο συνδυασμός της Επιστήμης με το ταλέντο της συγγραφέως είναι μεγάλη προσφορά. Λεπτεπίλεπτη παρουσία σαν κρύσταλλο, αλλά δύναμη μέσα απ τη ματιά της, τη γνώση και τη γραφή της.

Η Ρίτσα Μασούρα. Δημοσιογραφική παρουσία,σταθερή αξία. Διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις τη Ριτς και πλουτίζεις. Το λίγο που τη συνάντησα και ανταλλάξαμε δυο κουβέντες, ήταν αρκετές για να παραδεχθώ το λόγο της.

Ο Μηθυμναίος, εξαιρετικός φίλος της Ιουστίνης. Κύριος.

Είμαι σίγουρη πως τον επόμενο χρόνο θα έχω πλουτίσει κι άλλο απ τις επαφές αυτές.

Αυτά περί ημερολογίου και μπλογκ. Αν με ρωτήσετε τι προτιμώ θα πω και τα δύο!!

So,

έρχεται το ταξίδι στο Άμστερνταμ μετά το Πάσχα,δεν αφήνει περιθώρια μελαγχολίας. Με τίποτε!!

Με αρκετή αισιοδοξία

εύχομαι σε όλους τους φίλους και αυτούς που γνώρισα από κοντά ,αλλά και εκείνους που με επισκέπτονται που με φιλοξενούν στο σπιτικό τους καλή Ανάσταση καλό Πάσχα με υγεία ευτυχία, αλήθεια ,αγάπη και να περάσετε τέλεια.

Στο βιντεάκι φιλοξενώ τη Καλλιόπη Βέτα ,και τους στίχους (Κ. Φασουλάς)κυρίως ,αλλά και τη μουσική(N.Piovanni) με ιδιαίτερη αφιέρωση.
Για το Κώστα Φασουλά ,τον εξαιρετικό Ανωγειανό στιχουργό,ήθελα ένα ποστ κάποια στιγμή. Υπόσχεση.

"La vita e bella"
"Δες μ'ένα βλέμμα πόσα λες. Δεν ξοφλήσαμε, μη κλαίς και πιάσε πάλι το χορό. Δες με τι πάθος τραγουδώ, όσο πιο ψηλά πετώ,μου φτάνει μόνο να είσαι εδώ."

Σας φιλώ!

Bobby Vinton και σκέψεις.

Απόψε γυρίζω πίσω στα χρόνια της αθωότητας.


Που οι σκέψεις ήταν αυθόρμητες.


Που η ματιά ήταν διαφορετική.


Που στα πάρτι που πηγαίναμε, συναντούσαμε την ευτυχία μ ένα χορό κι ένα βερμούτ.


Που παίζαμε μπουκάλα.


Αλλά και Πυθία.


Που πήραμε το πρώτο φιλί.



Που γνωρίσαμε τον έρωτα.



Που φάγαμε χυλόπιτα.



Που τίποτε δεν ήταν υπερβολικό.



Ένα καμπάνα παντελόνι, σανδάλια και λευκό πουκάμισο.



Το πρώτο ασημένιο δακτυλίδι.



Τα πρώτα δάκρυα.


...και η απέραντη, ανεκτίμητη ομορφιά.

Καλό ΣΚ

Φιλί.

Πεθερoύλα , my love!!

Τώρα, μη σκεφτείτε και πείτε "ωχ ωχ, τι θα πει!" !!

Καταρχήν δεν έχω τίποτε με τις πεθερές. Η προσωπική μου εμπειρία δεν είναι τραυματική. Η (πρώην) πεθερά μου ήταν μια γυναίκα του σπιτιού που πιο πολύ υποστήριζε τη νύφη της ή καλύτερα τις νύφες της ,παρά τους γιους της. Αγορομάνα με δυο παιδιά ήταν. Και άμα έλαχε. σήκωνε τις μύτες τις να δώσει και καμία σφαλιαρίτσα. Βλέπετε δυο μέτρα είναι τ αγόρια της.

Δεν μοιράζομαι τις σκέψεις μου εδώ για να κρίνω τις πεθερές,μιας και δεν είμαι σε θέση ακόμη να ξέρω τι θα γίνω εγώ!!

Μη λέω και μεγάλες κουβέντες!

Αφορμή πήρα από μια συζήτηση που είχα μ ένα καλό φίλο,χρόνια κοντά μου, που παραπονιέται συνεχώς για τη "δεσποτική και αυταρχική" πεθερά του. Αλλά και για την αυταρχική γυναίκα του. Όσα χρόνια τον ξέρω τα ίδια λέει. Επαναλαμβάνεται συνεχώς. Με την άδειά του γράφω το θέμα, μήπως μιας και διαβάζοντας τα σχόλια, καταλάβει τι του γίνεται ή έστω να ταρακουνηθεί! Ξέρει πως τον αγαπώ και δεν παρεξηγείται.

Ποιος φταίει??

Εκείνη συμβάλλει οικονομικά στο σπίτι,δίνοντας μερίδιο απ τη σύνταξή της. Εκείνη κρατάει τα παιδιά όταν βγαίνει το ζευγάρι. Εκείνη μαγειρεύει ,μιας και μένουν πάνω-κάτω. Εκείνη κάπου κάπου σιδερώνει. Δεν ζητάει τίποτε γι αντάλλαγμα. Εξ άλλου γνωρίζει τι τεμπέλα κόρη έχει. Η δόλια προσπαθεί να καλύψει τα μειονεκτήματά της.

Ποιος φταίει?

Το μόνο που κάνει λοιπόν η αξιολάτρευτη ,κατά τα άλλα ,πεθερούλα, είναι να έχει άποψη. Που πάει "ο γαμπρός?", "τι ώρα γύρισε ο γαμπρός?", "ποιος νομίζει ότι είναι ο γαμπρός?", "μη μιλάς, μη γελάς ,κινδυνεύει η Ελλάς!!"Και φυσικά η κόρη απ τη στιγμή που γίνεται η δουλειά της,μια χαρά τη βρίσκω, όλα τα βλέπει τέλεια. Ο άντρας της φταίει. Με το σύζυγο και φίλο μου, έρχεται σε σύγκρουση. Διότι τον θεωρεί και αχάριστο. Πως τολμά να έχει παράπονα.

Μα έχει. Διότι δεν παντρεύτηκε τη "μαμά" . Έχει ανάγκη τη συντροφιά και τη προσφορά της συντρόφου.

Ποιος φταίει??

Για μένα και οι δυο φταίνε. Η μεν κόρη διότι δεν κουράζεται καθόλου βολεύτηκε , και ο σύζυγος και φίλος απολαμβάνοντας την οικονομική προσφορά της "γιαγιάς" , τη φύλαξη των παιδιών και τα φαγητά που έρχονται ζεστά ζεστά, δεν κουνιέται. Απ την άλλη όμως τον ενοχλεί που εκείνη δεν κάνει τίποτε. Τον ενοχλεί που η"μαμά" έχει άποψη. Τον ενοχλεί, όταν και οι δυο μαζί "οι γυναίκες" του κάνουν παρατηρήσεις συνεχώς . Ναι αλλά έχει κι ένα όμορφο άλλοθι μια δικαιολογία ,στον εαυτό του κυρίως, για ότι κάνει έξω απ το σπίτι. Του τύπου "μου τα πρίξανε"

Εδώ που τα λέμε και η πεθερά ,"το χει". Αν δεν το χε ,την αρχηγεία εννοώ, δε θα γινόταν βδέλλα.

Όρια , καλέ μου φίλε, όρια!!

Ποιος φταίει?

Μόνο η αυταρχική πεθερά δε φταίει. Τι του είπα?

Του τα είπα ένα χεράκι!!


Κι αν δεν αλλάξουν, και δε συνυπάρξουν σωστά , η μεν θα μείνει με τη μαμά της και ο αγαπημένος μου φίλος, αφού θα έχει ξενοσουρτουκέψει δεξιά και αριστερά αποφεύγοντας συστηματικά να δώσει λύση,αναποφάσιστος, θα μείνει καταθλιπτικός και μόνος.



Θα μου πείτε γι αυτό είναι οι φίλοι. Να τα λένε .
Να τους ακούμε μόνο!!

Σας φιλώ γλυκά.

Μονόλογος.

Μα τι απαίσια ημέρα!! Χρώμα γκριζόμαυρο απ το πρωί, σκόνη κίτρινη είχε σκεπάσει τα πάντα, έπεσε και η βροχή από πάνω τα έκανε όλα καινούργια.Ας το πάρω απ την αρχή.
Α ναι ήταν και η ημέρα της γυναίκας σήμερα! Δεν το αγγίζω αυτό. Χρόνια πολλά και ok.


Εδώ και αρκετό καιρό σ αυτό το σπιτικό έχω μοιραστεί αρκετά, έχουμε γελάσει ,ταξιδέψει, γκρινιάξει και..κλάψει θα έλεγα. Γράφουμε ελεύθερα, με σκέψη που τρέχει. Όμως με τίποτε δε μπορώ.'Έχω μια απορία!!! Στις διαπροσωπικές σχέσεις πάντα, ναι? Μην ακούσω τώρα, τα των γραφείων μας , εργασιών κλπ. Τι είναι τελικά πιο σωστό??? Να μιλάς ειλικρινά, να φαίνεται, όχι επιδεικτικά αλλά ανθρώπινα η ευφυΐα σου?? Να είσαι γνώστης των πραγμάτων, και να το λες?? Να έχεις άποψη, και να εξωτερικεύεις αυτό που αντιλαμβάνεσαι??
Να τα χώνεις αν κάτι δεν σου αρέσει??

Γιατί πρέπει να το παίζεις γατούλα δηλαδή για να είσαι αρεστή/ός??Να κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις στα ερεθίσματα που σου δίνουν τα συμβάντα??
Να μη μιλάς....την ειλικρίνεια μου μέσα!!


Δυστυχώς έχουμε μάθει σε αναίμακτες καταστάσεις. Είναι πιο εύκολες, πιο ανώδυνες. Οι άνθρωποι δε που είναι βολικοί και το παίζουν χαζοί ή γατούλες του τύπου "ό,τι πεις", είναι τελικά κερδισμένοι?Είναι, είναι!!

Διότι δρουν άνετα, ανυποψίαστα,δεν ασχολείται κανείς μαζί τους και βεβαίως οι περισσότεροι χριστιανοί, νοιώθουν τη περιβόητη ασφάλεια δίπλα σε τέτοιες ψεύτικες και συστηματικές συμπεριφορές.

Οι ίδιοι αποφεύγουν τη δυναμικότητα, τον αυθορμητισμό, τους φοβίζει.
Και το διαπιστώνω αυτό κάθε φορά που μιλώ και παρατηρώ, όπως θυμάστε τους γύρω μου και τον εαυτό μου, γιατί όχι. Δεν με βγάζω ποτέ έξω και δεν έχει επικριτικό χαρακτήρα ότι γράφω . Διαπιστώσεις κάνω και τις λέω.
Στην ουσία, δεν μας ξέρουμε. Αργούμε να καταλάβουμε τι θέλουμε
και αδικούμε.

Κόκκινος ουρανός απόψε,βάρυνε τελείως η μέρα δεν θέλει η άνοιξη να έρθει. Κατάφερα να δω και το 4 , με τρώει το διάβασμα και δεν προλαβαίνω άλλες φορές.Παρακολουθώντας το, άκουσα....
"'Ο έρωτας",
άλλοι τον αναζητούν, άλλοι τον απαρνούνται αναγκαστικά και άλλους τους προδίδει".

Όλα καλά με φιλί ..................

Part 4

Πού είχαμε μείνει λοιπόν??? Α ναι,Chamonix. Ήταν πανέμορφα αξέχαστα εκεί , και δεν είμαι σίγουρη νομίζω το έγραψα θέλω ancora e ancora!!

Ξεκινήσαμε νωρίς το απογευματάκι από ένα τοπίο ολόλευκο πέπλο. με χιονόπτωση, τσουχτερό κρύο,και εικόνες απίστευτου κάλλους, για μένα, με προορισμό το Κόμο και αργά το βραδάκι Μιλάνο. Καταθέτω πως το κρύο μου ταιριάζει. Το αντέχω. Λίγο στην αρχή έχασα τ αυτάκια και το μυτάκι αλλά είμαι παιδί του κρύου. Μη ξεχάσουμε τι έλεγα για τη Βέρνη! Εκεί , εκεί , τεσπα!

Λοιπόν η διαδρομή ήταν απίστευτη. Αφήναμε πίσω Ελβετία , Chamonix έχοντας τις καλύτερες αναμνήσεις. Ο δρόμος μας οδηγεί σ ένα τούνελ 11,5 χιλιομέτρων, mamma mia ,ατελείωτο λέμε, όπου δεν μπορούσα να πιστέψω, την απότομη αλλαγή του καιρού, στην έξοδό. Πριν το τούνελ χιονιάς, και μετά, μας υποδέχθηκε ένας καταγάλανος ουρανός !! Περιττό να σας πω για την πίεση που ένοιωθα στα έγκατα στη μέση του τούνελ τόση ώρα. Εκεί σκέφτηκα τη φίλη So far, and I said,is a hero!!!!!!!

Περάσαμε τα σύνορα πατήσαμε Ιταλιάνικα εδάφη και εννοείται πως φάνηκε η διαφορά αμέσως!! Ferrari κουκλιά,διαβολεμένα με προσπεράσεις τρελές. Ποιος μίλησε για οδική παιδεία??Σ ένα καφέ που σταματήσαμε συνειδητοποίησα πως άφησα πίσω την ηρεμία και την γαλήνη και πλησιάζω Ελλαδίτσα. Φωνές δυνατές, όχλος, wc απαράδεκτα, σκουπίδια, τσιγάρα και μπυρόνια κάτω. Και φωνές πολύ δυνατές φωνές!!!

Ελλάδα -Ιταλία σημειώσατε Χ.

Κόμο.
Η θερμοκρασία ανέβηκε, αρχίσαμε όλοι να πετάμε ρούχα, καπελάκια , γάντια , και τέλος πάντων ό,τι μας βάραινε.
Τα πλοιάρια μας περίμεναν στο λιμάνι για τη βόλτα στις ξακουστές βίλες γύρω απ τη λίμνη. George Clooney, George Armani, George Corraface, λάθος (θα θελα πολύ)remember?? !! Η βόλτα γύρω απ το κέντρο ήταν απογοητευτική. Δε με συγκίνησε. Το λέω. Ίσως αυτό που δεν πρόλαβα να δω να άξιζε. Αλλά για να μαι ειλικρινής και στη λίμνη όσο και πανάκριβα-πανέμορφα παλάτια να είδα δεν με ενθουσίασαν. Το γκρι-μολυβί αυστηρό της Βέρνης δεν το αλλάζω με τίποτε!!

Το βραδάκι φθάσαμε Μιλάνο και η σκέψη ήταν έντονη στην επόμενη ημέρα όπου είχε βόλτα και shopping!

Προ

Μετά!Άλλος Θεός!

Όπου θέλαμε μέναμε, ανοιχτή φιλοξενία σας λέω!

Δύο εσωτερικές πισίνες και 8 μπάνια παρακαλώ!!

Φύγαμε!!

Το Milano by night έχει αρκετά αξιοπρεπή τρόπο διασκέδασης. Αρκετά εστιατόρια σημειώνω γύρω απ τη gallery Brera, με εξαιρετικό φαγητό και τοπικές μπάντες με κυρίως τζαζ μουσική. Ξεκίνημα με σωστό απεριτίφ rosso,κλπ κλπ κλπ!!

Το ξενοδοχείο δεν έλεγε τίποτε ιδιαίτερο, αλλά ο Ιταλιάνος παππούλης που καθόταν στο μπαρ δεν έχασε ευκαιρία να ΜΟΥ τραγουδήσει με τη κιθαρίτσα του. το un ano de amor!! Απίστευτο????Si si!!

Ο σεφ το βράδυ στο φαγητό ξετρελάθηκε ή μάλλον τον τρελλάναμε!Πάντως η φατσούλα του κάτι μου θύμιζε!

Χειροποίητα ζυμαρικά με πέστο και κόκκινο κρασί αποκλειστική προσωπική επιλογή!!

So, περί Καθεδρικού και Shopping στο part 5.

Ανοιξιάτικα φιλιά και καλό μήνα.