Σκέψη μου

Η υπομονή που έχω σ αυτή τη ζωή ή θα με ανταμείψει ή θα με καταστρέψει!!!

13 Ιουλ 2010

Γλυκο - Μυκονιάτικα.

Με φόντο τη Δήλο

Η εικόνα που βγαίνει απ αυτό το νησί είναι μαγευτική. Το δείλι ,που είναι και η πιο αγαπημένη ώρα της ημέρας, για άλλη μια φορά κόβει την ανάσα απ τα χρώματα. Ένα θα πω και ίσως φανώ υπερβολική. Ό,τι και να έχω, ό,τι μα ό,τι στο δειλινό υποκλίνομαι, σιωπώ, και ευχαριστώ ( άντε πάλι). Τα πάντα. Η Μύκονος είναι απ τα νησιά που και όταν βρέχει έχει ομορφιά.

Ο τόπος, η καλή παρέα και το καλό, όχι το πολύ, το καλό φαγητό είναι αυτά που συνηγορούν για να περάσεις όμορφα.

Μύκονος, για άλλη μια φορά.

Όπου υπάρχει σπιτικό φαγητό , όπως το Μαεργιό στη Χώρα, η Ταβέρνα της Κικής στον Άγιο Σώστη και στο Φωκό η ταβερνούλα ,είναι τιμή η επίσκεψη και απόλαυση. Επιλογές που δε μπορείς να τις αρνηθείς όταν βρεθείς εκεί. Απ την άλλη αυτή τη φορά , λόγω υποχρεώσεων κυρίως, επισκέφθηκα αλλά και εκτιμώ πολύ ναι,το interni και το Νάμμος. Δεν έχω λόγια ,όχι μόνο για την ποιότητα αλλά και για την φιλοξενία και τη ζεστασιά που μπορεί να προσφέρει ένα καλό ρεστοράν. Την αυθεντική. Διότι έχω συναντήσει και επιτηδευμένη που μ έχει ξενερώσει.

Σκεφτόμουν τη κρίση εκεί χαλαρώνοντας στο νησί.. Έκανα τις σκέψεις που κάνουμε τελευταία. Καταλήγω πως πρέπει να αγωνιζόμαστε όλοι. Να κάνουμε σωστά πράγματα, να μην προσπαθούμε να κοροϊδεψουμε το συνάνθρωπο - καταναλωτή. Να σεβόμαστε τα χρήματα που ο απέναντι, δεν έχει σημασία για πιο λόγο, καταθέτει για να έχει οποιαδήποτε παροχή. Θα σταθώ σε αυτό το σημείο. Και όχι μόνο στη Μύκονο, παντού όπου υπάρχει σχέση πωλητή - πελάτη. Οι ψευτο -επιχειρήσεις της αρπαχτής δεν επιβιώνουν. Πλέον απ τη στιγμή που σκέφτεσαι τι και πως θα το ξοδέψεις απευθύνεσαι εκεί που σε σέβονται . Εκεί που δεν θα σε κοροϊδέψουν και θα πάρεις αυτό ακριβώς που πληρώνεις. Το σεβασμό τον ένοιωσα και στο ξενοδοχείο ,όπου ένα αφιέρωμα θα το κάνω, αλλά και σε όλες τις επιλογές μας.
Ναι είμαστε σε δύσκολη περίοδο αλλά να προσέχουμε κιόλας. Όχι κλάψα μόνο αλλά και αγώνας. Τι έλεγα πριν? Α ναι, για την αυθεντική ευγένεια. Χάρηκα βλέποντας νέα παιδιά με κέφι να έχουν όρεξη για δουλειά και να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό, ώρες ατελείωτες, αδιαμαρτύρητα . Η Μαριάννα στο Νάμμος τοπ εξυπηρέτησης ,φιλικότητας, και χιούμορ. Όλα τα παιδιά απλά το συγκεκριμένο κορίτσι ήταν για μας.

Η Μύκονος είναι αγαπημένη. Όταν θέλεις είναι ήρεμη, απομονωμένη, γλυκιά, αναντικατάστατη. Σίγουρα δεν είναι το ντύσιμο "υπερπαραγωγή", δεν είναι οι μπάρες. Είναι τα απίστευτα μπλε νερά της, τα ραδίκια του Φρυάνου που νοστιμότερα δεν υπάρχουν, τα σπαράγγια , το φρέσκο ψωμί που μοσχοβολάει τα πρωινά, στα σοκάκια . Αστείο ε?? Ναι ,την ώρα που κοιμούνται οι ξενύχτηδες. Ο καφές στη Χαρά. Είναι πανέμορφη. Ο Πάνορμος , η Λια, η Κάππαρη.

Θα ξαναπάω και πάλι και πάλι.


Την έχω αγαπήσει για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους τόσους.

Παρέα με..................


...με την όμορφη Μυκονιάτισσα,
...τον Πάνορμο,
.....με αυτά τα υπέροχα παιδιά,
.......με shopping,
....με τον Σουτού

........με την αγαπημένη Georgia,
...με τους δυο τους. Σε απόλυτη ευθυμία!!
....με το αγαπημένο φίλο Χάρη, σε συνάντηση κορυφής,
.....με περίπατο στο δείλι,
......και με την Katrine, εννοείται!!
Τώρα ξεκινά το καλοκαίρι. Σμουατς:))

9 Ιουλ 2010

Ο Δήμος και ο δήμιος δούλος του Δήμου!

Κι ενώ όλοι είναι ή προετοιμάζουν τις διακοπές τους η Κατρίν τρέχει σαν να είναι στη μέση στο καταχείμωνο ,με απίστευτο φόρτο δουλειάς, με πολλές υποχρεώσεις των παιδιών και δηλώνει πως αν δεν συμβεί επειγόντως "κάτι", ξέρει το σύμπαν, θα βάλει τις φωνές και θ ακουστεί ως την Πρωτευουσιάνα φίλη της.



Ήθελα να γράψω για τη Μύκονο, αλλά όχι στο επόμενο διότι σήμερα με αφορμή την επίσκεψή μου στο Δήμο θέλω να τα χώσω, έτσι για να παρηγορηθώ λίγο.




Με αρκετό άγχος, για να προλάβω να επιστρέψω στο γραφείο, 07:30 ήμουν εκεί. Μια αίτηση για την κατασκήνωση του μικρού. ΄Δεν θα πω για το κτίριο έχουμε συνηθίσει όλοι τα χάλια σε αυτές τις υπηρεσίες.


Ταμπέλα χάρτινη απ έξω, " Πρωτόκολλο - 07:30 - 15:00".


"Α αα ωραία λέω, μια χαρά στην ώρα μου!!"





Μπαίνοντας μέσα στην ερημιά του Θεού, τζάμπα χάρηκα,, βλέπω άλλη ταμπέλα "Εξυπηρέτηση κοινού 09:00 - 15:00". Σκέφτομαι "παίρνεις αριθμό πρωτοκόλλου στις 07:30, και μετά περιμένεις μιάμιση ώρα για υπογραφές!!". Απιστεύτου??


Πάμε παρακάτω να δούμε σήμερα τι θα γίνει, dollitsa μου, λέω!!



Στο πρωτόκολλο ουδείς. Εγώ και οι τοίχοι. Α ξέχασα μια κοπελιά έξω απ τα γραφεία κάπνιζε, αλλά δεν είχε αναλάβει ακόμη έργο οπότε στ α..... της, το τι περίμενα.



Να επιτέλους!! 8 η ώρα φάνηκε άνθρωπος!! ΑΜΕΑ. Ναι ναι κι όμως. Μια γυναίκα ΑΜΕΑ, χωρίς ίχνος επικοινωνίας, δεν άρθρωνε λέξη. Μερικούς ήχους έβγαζε, και φυσικά ήταν αδύνατο να συνεννοηθώ! Ανοίγει το γραφείο και κάθεται κοιτώντας το ταβάνι.




Εν τω μεταξύ αρχίζω ν αφρίζω ,η ώρα είναι 8 και 20 και το τηλέφωνο απ τη δουλειά να χτυπάει. Έφθασε επιτέλους μια κυρία που καταλάβαινε να μ εξυπηρετήσει . Ετοιμάζω την αίτηση, που παρεμπιπτόντως μόνη μου βρήκα ψάχνοντας, μιας και περίμενα έκανα και κάτι, και φεύγω για υπογραφή στην Προϊσταμένη. Η οποία βεβαίως δεν ήταν στη θέση της, ήταν δυο ορόφους πιο πάνω στη γενική γραμματεία. "Εκεί να πάτε", μου λέει κάποια άλλη ξινή. Ξεκινώ για δυο ορόφους πάνω και βλέπω δυο γυναίκες να πίνουν καφέ στη καλή χαρά. "Περιμένετε ", μου λένε.


Περιμένω!



Ώρα 8 και 55. ΞΕΧΝΩ την καταγωγή μου, την ανατροφή μου, την ηθική μου, τον καθωσπρεπισμό μου και την ευγένειά μου και αρχίζω το στόλισμα που μόνο Ρέντη θύμιζε. Παρακαλώ πολύ αν βρέθηκε κανείς εκεί, αν με άκουσε κανείς να το ξεχάσει!! ΤΩΡΑ!!



Δε λέω, πολύ μου αρέσω έτσι όπως με έχουν αναθρέψει οι γονείς μου μέσα στην ευγένεια, αλλά όταν βλέπω τέτοιο χάλι τα παίρνω. Η εκμετάλλευση, η αδιαφορία, ο μη σεβασμός στο χρόνο του άλλου, και οι γυναίκες οι τεμπέλες του Δημοσίου που έχουν τυλίξει αποβραδίς με μπικουτί το απαίσιο κοντό μαλλί τους και το έχουν κάνει λαχανοκηπέ, με κάνουν να βγάζω αφρούς και βρίζω χειρότερα και απ εκείνον τον έρμο μανάβη , κατά τα άλλα συμπαθέστατο, της λαϊκής αγοράς.



Το κατ ευχαριστήθηκα διότι της κόπηκε η ψευτομαγκιά, και πήγε κατευθείαν στη θέση της απ όπου και εκεί μου υπέγραψε. Όοοοχι την κατέβασα στη θέση της, εννοείται. Δε δέχθηκα να μου υπογράψει πίνοντας καφέ. Άι σιχτίρ πια.




Επιστροφή στη βάση μου 9 και μισή.


Θέλω να πω και προκαλώ και δε με νοιάζει . Είμαι παιδί του ιδιωτικού τομέα. Με τη δουλειά που έχω πατήσει τόσα χρόνια είμαι σε θέση να κρατώ όλο το Δήμο μόνη μου!!! Να κάνω ταυτόχρονα και να διεκπεραιώνω δέκα πόστα. Και να λέω και ευχαριστώ. Αυτό που τα πάτε??



Αυτά καλοί μου!


Και απευθύνομαι τώρα στο αγαπημένο φίλο Γιάννη - Asteroid , που σίγουρα θα με μαλώσει που ασχολούμαι και θα με στείλει σε καμιά παραλία να ησυχάσω.


"Jhon, αν είσαι ακόμη Μύκονο στρώσε μου μια πετσετούλα στον Άγιο Σώστη. Μόνο εκεί θα ηρεμήσω. ". Απαίτηση δεν έχω για d΄anjou, μια χαρά το κρασάκι της κ. Κικής με μαυρομάτικα:))))"






Φιλί, καλό ΣΚ να έχουμε με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για το καθένα μας.




2 Ιουλ 2010

Just thank you

Στο ξεκίνημα του ΣΚ και ενώ η εβδομάδα που πέρασε δεν ήταν η καλύτερη, πιάνω τον εαυτό μου να ψελλίζει "ευχαριστώ". Πως όταν μας κολλάει ένα τραγούδι απ το πρωί και το μουρμουρίζουμε εκνευριστικά όλη ημέρα?? Κάπως έτσι. "Ευχαριστώ". Και ήταν δύσκολη εβδομάδα. Που να ήταν και η καλύτερη δηλαδή. Τι θα έκανα? Στροφές? Πιρουέττες! Τελευταία είναι έντονη αυτή η ανάγκη. Του "Ευχαριστώ". Οι αντιδράσεις μου. Ο θυμός ή και η χαρά μου. Το φώναζαν. Η επιτυχία και η αναγνώριση. Οι άνθρωποι. Οι φίλοι. Η οικογένειά μου.
..και όσο το λέω, τόσο πιο πολύ το ακούω κι από τους γύρω μου, και μ αρέσει.
Σ ευχαριστώ Θηρεσία μου, δε θα πάψω να σου μιλώ..................να σε φιλώ, σ ευχαριστώ Γιάννη που αγαπάς και αντέχεις τον κακό(καλό)μαθημένο Βενιαμίν σου, ευχαριστώ το σύμπαν που σε συνάντησα, ευχαριστώ τη διαίσθησή μου, ευχαριστώ τους συνεργάτες μου και τους αντίζηλους πιο πολύ, ευχαριστώ όποιον με μαλώνει, φίλους κι αδελφούς (ναι), ευχαριστώ και μια φίλη που με πρόδωσε, ευχαριστώ αυτόν που με συγχώρεσε, αλλά και εμένα την ίδια που συγχωρώ.

ευχαριστώ ,που δεν βλασφημώ.

Ok!

Ευχαριστώ την αγάπη και τον έρωτα κι ας με γδέρνουν. Αμυχές γνώσης. Ευχαριστώ.



Έτσι μου ρθε απόψε. Μιλώ με μένα και το μοιράζομαι. Είναι μια βραδιά τόσο ήρεμη που από μόνη της με καλοδέχεται.

Ήταν δύσκολη εβδομάδα.


Ήταν...

just thank

have a nice wk

bb.