Achla 2 και καλό φθινόπωρο να έρθει!

Η πεζοπορία δεν σε κούραζε καθόλου. Μόλις το κορμί βυθιζόταν στο νερό, έλεγες είσαι στο παράδεισο. Και ήσουν!! Η πρώτη βουτιά. Μα να μη φοβάται!!

Όλοι μια παρέα.

Τα πλατάνια αγκαλιάζουν τις πηγές!!

Ο απίστευτος μικρούλης απόλυτα εξοικειωμένος με τη φύση.

Κι οι τσαπερδόνες χορεύουν ξυπόλητες στο δάσος. Ήταν απίθανες και πανέμορφες.

Να ξαποστάστουμε και λίγο.

Στο τραπέζι όλοι το βράδυ, μια παρέα.

Το κέφι ανάβει.

Katrine, Μάκης, Έκτορας.

....και η αιώρα ανά πάσα στιγμή διαθέσιμη ν αράξεις!! Καλή εβδομάδα εύχομαι , καλή χρονιά και καλή δύναμη στις δυσκολίες του χειμώνα. Σας φιλώ.

Achla 1

Η άφιξή μας στο νησί έγινε νωρίς το πρωί οπότε είχαμε όλη την ημέρα μπροστά μας. Πολλά χρόνια πριν είχα ξαναπάει στην Άνδρο στο Μπατσί αλλά δεν θυμάμαι πολλά πράγματα παρά μόνο τις εκπληκτικές στιγμές που είχα περάσει μικρό κοριτσάκι τότε ,με τις αδελφές μου.


Το Γαύριο όπου είναι το λιμάνι απέχει περίπου 25 με 30 χιλ. απ τα Άχλα. Μέχρι το χωριό Βουρκωτή ο δρόμος είναι στενός με στροφές ανάβασης αλλά καλός. Οι μυρωδιές του θυμαριού και της ρίγανης σε βάζουν στο κλίμα. Στη Βουρκωτή μας περίμενε το τζιπ με τον Ρικ όπου θα μας πήγαινε στ Άχλα. Ξεκινώντας πέφτουμε στο χωματόδρομο. Μιλάμε για 9 χιλιόμετρα κατσάβραχο φαγωμένο απ τις βροχές,τελείως λέμε. Με το που σκάει μύτη το πέλαγος μένεις άφωνος απ τη θέα.


Κατευθύνεσαι προς το ΒΑ τμήμα του νησιού και όταν έρχεται η στιγμή που συναντάς από ψηλά τον εκπληκτικό κόλπο της Άχλας, ξεχνάς το κατσικόδρομο που διανύεις και λες μήπως πηγαίνω Κένυα και δε το ξέρω?? Η πρώτη ματιά σε αποζημιώνει στο μέγιστο. Μια παραλία με ψιλό βότσαλο, λευκή άμμο και γαλαζοπράσινα νερά. Δεξιά το εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου και αριστερά ο φάρος απ το κοντινό ακρωτήρι της γριάς. Στο πίσω μέρος της παραλίας διακρίνεις το ποτάμι που καταλήγει στη θάλασσα. Επίγειος παράδεισος.


Το Onar, είναι ένα οικολογικό ξενοδοχείο-χωριουδάκι. Αποτελείται από οκτώ πέτρινα σπίτια. Απλά δωμάτια ευρύχωρα, με ανεμιστήρες οροφής και μεγάλα παράθυρα με σίτες όπου το κυκλαδίτικο αεράκι σε αγκαλιάζει κυριολεκτικά. Στη μέση απ τα σπιτάκια, στα δρομάκια βλέπεις ντοματούλες , μελιτζάνες , μπάμιες. Δεν έχει σχέση με ντεκόρ χλιδάτου κυκλαδίτικου ξενοδοχείου. Απομονωμένο, ήσυχο. Έχεις να κάνεις με ακριδούλες, σαυράκια, πεταλούδες, μια γαϊδάρα τη Μαρίτσα, ένα πόνυ, και τον παχουλό παχουλό σκύλο ,που ξέχασα τ όνομά του. Όλοι εξοικειωμένοι μεταξύ τους. Αγάπες. Η η μέρα μας ξεκινούσε με το πρωινό. Α la carte. Ότι ήθελες όπως το ήθελες, όποια ώρα το ήθελες. Μ άρεσε πολύ αυτό, ξέχασα τι σημαίνει ρολόι. Αρχικά απολαύσαμε τη παραλία, κολυμπήσαμε ατελείωτα, φθάσαμε στις σπηλιές όπου είχε μικρές αμμουδιές και νοιώσαμε μοναδικοί. Μπαλί σκέτο, με Αιγαιοπελαγίτικη αύρα. Δεν ήθελες να τ αφήσεις. Το γαλαζοπράσινο χρώμα και ο διάφανος βυθός μόνο ευεξία ηρεμία και γαλήνη σου προκαλούσε. Το είπα : "ευχαριστώ"!!


Τη πρώτη απόλαυση με την ακτή τη περάσαμε μέχρι το μεσημέρι. Μετά από λίγη ώρα ξεκούρασης ξεκινήσαμε για τη πίσω μεριά του ξενοδοχείου εισχωρήσαμε στο βουνό. Επρόκειτο για περιοχή φυσικού κάλους. Ήρεμη κι απαλλαγμένη απ τη βουή των κοσμοπολίτικων νησιών. Μέσα απ το βουνό κατεβαίνει το ποτάμι όπου δημιουργεί μικρές λίμνες, πισίνες θα τις έλεγες. Νερό πηγής πεντακάθαρο ολόδροσο. Μια βουτιά από ψηλά στα γάργαρα νερά και πήρες άλλη μια ζωή!! Εκατοντάδες πλατάνια που οι ρίζες τους είναι αγκαζέ με τις λίμνες. Δεξιά κι αριστερά βατομουριές. Τσακ κόβεις και τρως!! Θέλεις τέσσερεις θαυματουργές ώρες για ν ανέβεις σε όλες τις λίμνες με πεζοπορία , πάνω σε λιθάρια και κλαδιά. Ανεβαίνεις , ανεβαίνεις παραπατάς, πιάνεσαι, πονάς, γδέρνεσαι και λίγο αλλά πιστέψτε με το απολαμβάνεις. Τα λιθάρια κάνουν στα πέλματα το πιο ιδανικό μασάζ. Σιάτσου πραγματικό που δίνει όλη την ενέργεια YIN-YANG!


Τα βράδια όλοι που μένουν στο χωριό γίνονται μια παρέα. Δύο μεγάλα ξύλινα τραπέζια κάτω απ τα πλατάνια, στρωμένα με σερβίτσια σε περιμένουν. Ο Νίκος διαπρέπει στη κουζίνα. Όχι πολλά πράγματα. Δύο κυρίως πιάτα, δυο τρία πρώτα και σαλάτες , τυριά. Γλυκό πανακότα ή κορμό ότι σ αρέσει. Και εννοείται το κρασί και το τσίπουρο ρέουν! Τη μουσική αναλαμβάνει ο manager ή ο Νίκος ή όποιος θέλει. Ελεύθερα. Σημασία έχει πως καταλήγει η βραδιά να είναι αξέχαστη μετά από κουβεντούλες, συζητήσεις, γνωριμία και άπλετο κέφι.

Δε πλήττει κανείς. Υπάρχει χρόνος για σκέψη, απομόνωση και παρείτσα μαζί. Κι αν δε θες πολλά πολλά, κάθεσαι με τη Μαρίτσα και περνάς ζάχαρη!!Ναι, ναι!! Το βίντεο στην αρχή, είναι από το you tube, ό,τι πρέπει για μια πρώτη εικόνα. Τα κατσάβραχα που λέγαμε στη διαδρομη!! Από ψηλά φθάνοντας, ο κόλπος και ο ποταμός δίπλα.

Το onar κατά την άφιξη.
Λευκή άμμος, κολύμπι κοντά στη σπηλιά.

Το πόνυ, το αγαπημένο πόνυ, απαραίτητη συντροφιά.

Εδώ αν θέλεις κάνεις μασαζ, αν όχι απλά αράζεις στην αιώρα και χαλαρώνεις!Τέλειο!

Ο μικρός απολαμβάνει σε μια λίμνη (οι βουτιές στο επόμενο).

....και η μαμά επιστρέφει κατάκοπη από πεζοπορία,ουφ!!
Στο επόμενο οι λίμνες, Achla by night και η Μαρίτσα!

Φιλιά:))

Το καλοκαίρι μου!!

Στην αρχή του καλοκαιριού με κατέκλυσε απίστευτη στεναχώρια, θλίψη θα έλεγα. Η είσοδος των "υψηλών" προγραμματισμών διακοπών με χάλαγε. Δε το ήθελα, αλήθεια. Άκουγα δίπλα μου συνεχώς ,"πότε φεύγεις??|", "πού θα πας?", "πόσο θα λείψεις?", " α εμείς θα πάμε Ιόνιο!!", "εμείς Σίφνο", " Οινούσσες, θέλεις να έρθεις?", "?" και διάφορες καλοκαιρινές χαρούμενες και δικαίως κουβέντες, που ναι ομολογώ πως με χάλαγαν.

Η απόφαση να μη πάω πουθενά, ενώ ήταν συνειδητή, με στεναχωρούσε κατά βάθος τόσο μα τόσο πολύ. 'Ήθελα να είναι αλλιώς τα πράγματα, ήθελα αυτό το καλοκαίρι ν αγγίξω όσα τα τελευταία χρόνια προσδοκούσα.

Η Αθήνα είναι όμορφη τον Αύγουστο, ιδιαίτερα φέτος. Έχει την άνεση αυτή που χρειάζεται. Τόση, όσο που να μην νιώθεις τελείως μόνος και να μην αισθάνεσαι έρημος. Η ζέστη δεν υποφέρεται όμως. Δε θυμάμαι κοντά τόσο ζεστό καλοκαίρι. Επίτηδες το κάνει σκέφτομαι Μήπως να φύγω να δροσίσει?? Είναι υπέροχα στην "Αγορά" τα πρωινά, είναι υπέροχο το δείλι στο Μαύρο Λιθάρι. Είναι.

...και μην αρχίσουν οι ερωτήσεις και οι μεταφράσεις γιατί δεν είχε διακοπές φέτος!!!! Απλά για δικούς μου πολύ σοβαρούς λόγους που έχουν να κάνουν με διαπιστώσεις και βαθύτερες σκέψεις. Μίζερη δεν ήμουν ποτέ. Δε θα κολλήσω σε δυσκολίες της εποχής. Όλα μπορούμε να τα κάνουμε και με τα πολλά και με τα λίγα. Μισώ τη μιζέρια. Μισώ τις ψεύτικες διακοπές και ιδιαίτερα τις after μεγαλοκουβέντες. Πόσο ιδανικά ήταν!!! Μα τι τέλεια περάσαμε!!!! Ήπιαμε, ξενυχτήσαμε!! Μπράβο ,μπράβο και του χρόνου!!

No no!! Δε θα πάρω!!


Αυτό δε θα το πάρω.


Όμως πολύ θέλω, διακοπές αληθινές. Μου έχουν λείψει. Αυτές που αφήνεσαι, ξεκουράζεσαι, τσαλακώνεσαι, χαίρεσαι , βαριέσαι και χωρίς να έχεις να κρύψεις τίποτε μοιράζεσαι τη κάθε στιγμή. Με το σύντροφο που κοιτά στα μάτια πέρα για πέρα αληθινά. Που δεν σκέφτεται να γυρίσει πίσω για να την κάνει. Που δε βλέπει σαν υποχρέωση οικογενειακή τις διακοπές. Που πίνει το βραδάκι το ποτό του και δεν κρύβεται να στείλει μηνύματα. Που είναι για σένα. Εκεί συνειδητά και λεβέντικα.


Εύχομαι, αυτό που προσδοκώ, το αληθινό να το αγγίξω. Αν όχι θα χαρίσω το χαρτάκι αναμονής της ευτυχίας όπως γράφει και ο Marc, και θα παραιτηθώ.


Έγραψα παραπάνω για το Μαύρο Λιθάρι. Ναι τις τελευταίες ημέρες τις πέρασα στο bolivar. Μπανάκι ολοήμερο, διάβασμα, σωστή μουσικούλα και μοίρασμα σκέψεων με την orfia. Μιλάμε για άπλετα χαμόγελα ικανοποίησης !! Απ τις λίγες φορές στη ζωή μου που ενώ υπάρχει κομμάτι που λείπει για να συμπληρωθεί το παζλ, νοιώθω ικανοποίηση.

Ικανοποίηση γιατί είμαι κοντά στο πατέρα μου όσο ποτέ. Μου δόθηκε η ευκαιρία να τον φροντίσω. Τίποτε ιδιαίτερο. ένα φαγάκι μια επίσκεψη και λίγη παρέα. Εξ άλλου είναι ακόμη πολύ δυναμικός, απλά μεγάλωσε. Θέλει το κανάκεμα που του προκαλεί ασφάλεια. Θέλει την υποστήριξη που έρχεται απ την παρουσία και μόνο. Τη σιωπηλή κουβέντα που έρχεται απ την ουσιαστική παρουσία. Το σιωπηλό "σ αγαπώ" έχει δύναμη, σε όλες τις περιπτώσεις......και δε συγκρίνεται.

Ικανοποίηση γιατί ενώ χάθηκε μια φιλία, ήρθε μια άλλη. Μου χρωστάει η ζωή το χω ξαναπεί.

Ικανοποίηση με μένα. Που μεγαλώνω και νοιώθω να ομορφαίνει η ψυχή μου. Που οι ρυτίδες μου είναι τόσο όμορφες.

Ικανοποίηση γιατί μ ένα μονοήμερο στην Αίγινα με τα παιδιά, εκτίμησα κομμάτια της ζωής.

Ικανοποίηση γιατί αύριο πρωί φεύγω για ένα τριήμερο Άνδρο , όπου μετά το χωριό Βουρκωτή η παραλία Άχλα θα με ανταμείψει.

Ικανοποίηση διότι μ ευχαρίστησε που τα μοιράστηκα εδώ μαζί σας.

Μία, με τα παιδιά σε απίστευτη τρέλλα και..
μία με παρέα τη πιο όμορφη ώρα, για μένα, της ημέρας. Δείλι αγαπημένο απ το Μαύρο Λιθάρι.

Φιλάκια καλής συνέχειας:)