Σκέψη μου

Η υπομονή που έχω σ αυτή τη ζωή ή θα με ανταμείψει ή θα με καταστρέψει!!!

30 Σεπ 2011

Good asset!

Όταν πριν από 15-16 χρόνια αποφάσισα να παρακολουθήσω Σχολή Γονέων, δεν μπορούσα να φανταστώ πως τα αποτελέσματα ακόμη και μακροπρόθεσμα θα ήταν πραγματικός πλούτος.
Η πρώτη εντύπωση  απ την ομάδα είναι ενθουσιασμός. Έχεις την πεποίθηση πως είσαι σωστός ,νομίζεις πως θα ακούσεις και θα επιβραβευθείs για ό,τι έχεις πράξει. Φουσκώνεις σα παγόνι από περηφάνια που συμμετέχεις.

Σιγά σιγά,
έρχονται στην επιφάνεια βιώματα, μηνύματα από οικογένεια, πρότυπα και βεβαίως μηχανισμοί προσαρμογής. Γίνεσαι ντετέκτιβ του εαυτού σου. Καλείσαι να βάλεις τάξη στο χάος. Το χάος που μέχρι εκείνη τη στιγμή το ονόμαζες  τελειότητα. 
Σε αυτό το σημείο εάν υπερισχύσει ο κακός εγωισμός, φεύγεις, διακόπτεις. Δεν αντέχεις. Είναι δύσκολο και επίπονο μαζί να παραδεχθείς σε σένα κυρίως πόσο λάθος δρόμο έχεις πάρει. Είναι δυσάρεστη η στιγμή που πρέπει να συστηθείς με το σκοτεινό εαυτό σου. Και ακόμη πιο δύσκολο είναι να το ομολογήσεις. Να τσαλακωθείς. 

Εάν μείνεις, είσαι πραγματικά έτοιμος να ξεδιπλωθείς.  Να σε αντικρίσεις. Έχεις ανοίξει ένα δρόμο φωτεινό. Έχεις αντιληφθεί πως οι ομοιότητες σε ενώνουν και οι διαφορές σε βοηθούν να αναπτυχθείς.
Η Satir το είπε!!

Αυτή είναι η μεγάλη κληρονομιά!
Η γνώση και η ωριμότητα που έρχεται μέσα από αυτή τη διαδικασία. 
Ο τρόπος που υιοθετείς μετά από ατελείωτες ώρες διεργασίας της ίδιας της συμπεριφοράς σου και η μετάδοση , αυτό κυρίως, η μεταφορά αυτής της γνώσης στα πλάσματα που έχεις κληθεί ν αναστήσεις, είναι γέφυρα . Γίνεσαι γέφυρα. Ένα γερό πέρασμα να βγουν στη ζωή. Εννοείται, όχι να γίνουν αυτό που δεν έγινες εσύ, ν ακολουθήσουν τις κομπλεξικές, ίσως, πεποιθήσεις σου. Αλλά να έχουν ελεύθερες επιλογές πολλές φορές κόντρα στις δικές σου και να βγάλουν τον καλό εγωισμό αυτόν που σέβεται, δίνει χρόνο και χώρο και πάνω απ όλα ξέρει ν αγαπά.
Είναι το καλύτερο good asset!!
Αυτό που μαθαίνεις είναι, πως όσο πιο σκούρα είναι η νύχτα τόσο πιο καλά ξημερώνει!!


Μου το θύμισε η Tali τελευταία, τώρα που διαλύθηκαν.

24 Σεπ 2011

"For a moment freedom"

Επιλέγω αυτή την αισιόδοξη  στιγμή να γράψω. Σκέφτομαι θετικά,  επεξεργάζομαι γύρω μου αντικείμενα που μέχρι τώρα περνούσαν απαρατήρητα. Το καθ ένα κρύβει κάτι σημαντικό. Γυρίζω πίσω. Συναντώ ένα δρόμο με απίστευτες δυσκολίες. Ένα δρόμο κοπιαστικό. Ένα δρόμο,  που ήταν ασφαλτοστρωμένος και έγινε δύσβατος. Που πρόσφερε τα πάντα, κι έγινε έρημος.

Η επιτακτική ανάγκη του να είμαι αληθινή,  να μη μπω στο τρυπάκι της ιδιοτέλειας, ανέτρεψε τα πάντα. Υπήρχε θέληση. Υπήρχε στόχος, σοβαρός. Άρα, πρόγραμμα. Έβαλα μολύβι και χαρτί, όπως έκανε ο τσιφούτης μπακάλης της παλαιάς γειτονιάς, και πορεύτηκα. Έχτισα.Το μόνο που δεν σκέφτηκα, ποιος φταίει!!
Δεν είχε νόημα!

Αυτά σε προσωπικό επίπεδο.


Τώρα, σήμερα, που δεν υπάρχει διέξοδος από πουθενά. Που οι άνθρωποι "καλομάθαμε", στο εύκολο χρήμα, που βολεύτηκαν σόγια και σόγια σε θέσεις Υπουργείων, που στόχος ακόμη και του απλού πολίτη ήταν το εύκολο χρήμα, πόσο λοιπόν των υψηλά ιστάμενων ανά τον κόσμο, ας αλλάξουμε νοοτροπία. Ας μπούμε συνειδητά σε δύσβατο δρόμο. Ας πάρουμε χαρτί και μολύβι εσόδων -εξόδων στα μικρά. Ας σταματήσουμε, όσοι, να σκεπάζουμε τις πισίνες μη και μας εντοπίσει το ελικόπτερο και πληρώσουμε. Να πληρώσουμε ,όσοι. Χλίδα τζάμπα?? Όπως λέει και ο αγαπητός Σταμάτης Φασουλής. Όλα έχουν ένα τίμημα σε αυτή τη π........, (sorry) τη ζωή. Όλοι μαζί και ο καθ ένας ξεχωριστά ας κάνει κάτι.
Συγνώμη, αλλά οι άνθρωποι που πάντα ήταν σε δύσκολο δρόμο, αυτοί επιβαρύνθηκαν και συνεχίζουν να είναι. Οι υπόλοιποι, τα λαμόγια, πάλι θα την κάνουν. 
Νο??
Δε θα σκεφτώ πια ποιος φταίει !



Επανέρχομαι και με ακούω. Δεν με στεναχωρεί που βγαίνω λιγότερο. Που δεν τρέχω για shopping επίδειξης. Δεν με στεναχωρεί καθόλου που δεν σχεδιάζω Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Μέσα από αυτή τη δύσκολα απίστευτα κατάσταση, εκπαιδεύομαι ακόμη. Εκπαιδεύω τα παιδιά, δυναμώνω τις αντοχές τους. Εκτιμώ, πόσο μα πόσο εκτιμώ την καθημερινότητά μου. Αυτήν, την πεζή.
Αισθάνομαι τυχερή που είμαστε όλοι υγιής. Αισθάνομαι τυχερή που αγαπάω με όλη μου την καρδιά.
Εξ άλλου πιστεύω πως νικητής είναι αυτός που προσαρμόζεται εύκολα στις αλλαγές και παλεύει.

Ο κουρδικής καταγωγής Αυστριακός Karuan ,παίζει και φθινοπωρινά μου ταιριάζει.
 


 

14 Σεπ 2011

Κατρινάκι σκεπτικόν

Η αλήθεια είναι πως αρνούμαι να μπω σε mood φθινοπώρου. Ίσως γιατί το καλοκαίρι αισθάνθηκα πως το προσπέρασα γρήγορα, σχεδόν αέρινα. Το ξεπέρασα για την ακρίβεια. Άνοιξη - χειμώνας, ένα πράγμα στο μυαλό μου. Ο ορισμός "διακοπές"  διαφοροποιήθηκε. Έχει να κάνει πια με τον όρο, ψυχική και σωματική ευεξία. Το χεις?? Είσαι τυχερός και όπου και να βρεθείς, ακόμη και στη βεράντα σου, και στο καναπέ σου.
Έλεγα για το φθινόπωρο λοιπόν , το ελληνικό φθινόπωρο. Αυτό της έναρξης των σχολείων, της έναρξης εργασιακών στόχων, της συνέχισης της προχειρότητας και του ωχαδερφισμού που ζούμε. Δεν γκρινιάζω απλά επαναλαμβάνονται οι διαπιστώσεις που κάνω και το μυαλό στρίβει  κάνει κύκλους, γίνεται λαβύρινθος, τέτοιος, που ακόμη και ο Δαίδαλος θα ζήλευε!!

Ένας "ρημαδοδρόμος", με κατεύθυνση δεξιά μέσα σε ένα χρόνο έχει τροποποιηθεί τρεις φορές. Τους πρώτους τρεις μήνες πάει δεξιά, τους επόμενους τέσσερις αριστερά και τους τελευταίους δύο έγινε διπλής κατευθύνσεως. Χωρίς βεβαίως να προβλέψει κανένας σοφός  "παλιάνθρωπος", τα παρκαρισμένα δεξιά και αριστερά αυτοκίνητα και τη συμφόρηση που δημιουργείται.

Έχω πεισθεί πλέον πως τέτοιου είδους αποφάσεις, έχουν να κάνουν με υψηλά (ουστ)στάμενα πρόσωπα και τη διαμονή τους. Εννοείται πως η κυρία του κυρίου Εισαγγελέως δεν μπορεί να κατοικεί  σε πολυσύχναστο δρόμο. Είναι ακριβώς η ίδια διαδικασία με την οποία κλείνουν τα κινητά  της γύρω περιοχής όταν Ο υπουργός είναι στο γραφείο του. Αγόγγυχτα, αβασάνιστα. Εξ άλλου ποιον ενδιαφέρει αν εσύ έχεις ένα παιδί ή  γονιό που χρειάζεται να επικοινωνήσεις μαζί του. Κανένα.

Απ τα μικρά και απλά φαίνεται ο τρόπος διοίκησης. Και ο τόπος είναι μια μικρή οικογένεια. Σαν ένα σπιτικό που διοικείται με γνώμονα το φαίνεσθαι. Από πάνω αγορές ,ταξίδια, αυτοκίνητα, συγκεντρώσεις μεγάλα σχέδια και από κάτω καβγάδες ,σιχτιριάσματα, λάθη και προδοσίες. Ίδιος μηχανισμός. Κάκιστο τέλος.

Προσωπικά και με επιλογή μένω στα μικρά , αυτά που ούτε καν φαίνονται. Αυτά που γύρω μου προσπερνώνται και λέγονται  ασήμαντα. Θα αμπελοφιλοσοφώ και παρ όλη την απογοήτευση και την αγωνία για το αύριο, συνεχίζω να είμαι  Κατρινάκι σκεπτικόν, όπως  λέει και η αγαπημένη Καναδέζα
Θα διαμαρτύρομαι μια ζωή και θα καταδικάζω την "Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι τους", όποια και αν είναι αυτή, και όποιοι και αν είναι και αυτοί που την ασπάζονται.

Adele -Set fire to the rain. Αυτή την εποχή αγαπημένο.



Φιλιά:)




4 Σεπ 2011

....σου πάει να χαμογελάς!


Όχι δεν έχω ή μάλλον δεν υπάρχουν ιστορίες καλοκαιρινής νύχτας. Αυτό που θα πω και θα υπογράψω σαν ανάμνηση καλοκαιριού είναι πως, όπως απορρίπτουμε ορισμένες τροφές που μας κάνουν κακό, έτσι πρέπει να μάθουμε να απορρίπτουμε και συμπεριφορές που μας βλάπτουν. Να μάθουμε να παρατηρούμε τα μάτια και τα βλέμματα αυτών που χαίρονται ,όταν χαιρόμαστε. Τελεία.

    "...σου πάει να χαμογελάς!!". 
Η πιο αυθεντικές, ζεστές και εγκάρδιες  λέξεις που ειπώθηκαν αυτό το καλοκαίρι. 
Σ ευχαριστώ.




                                                   Yesterday's mistakes- Oi Va Voi. !!

Πολύ συχνά μου έκανε παρέα αυτό το καλοκαίρι!!   
Καλώς βρεθήκαμε, καλή διαδρομή να έχουμε ως το τέλος αυτής της χρονιάς.