Σκέψη μου

Η υπομονή που έχω σ αυτή τη ζωή ή θα με ανταμείψει ή θα με καταστρέψει!!!

25 Σεπ 2010

"Στιγμές και αγάπες"

Πάλι καλά που κατάφερα να παίξω το παιχνίδι με 10 αγάπες και 3 στιγμές. Κόντεψε να χειμωνιάσει. Απ τη στιγμή που πήρα τις προσκλήσεις και merci έτρεχαν χίλιες σκέψεις. Τι 10 αγάπες και 3 στιγμές!! ???Εν τω μεταξύ διάβαζα και τριγύρω ,και όχι μόνο, μιας και όλο το διαδίκτυο έπαιζε, και αυτό με έφερνε ακόμη πιο πίσω. Διάβαζα για μουσική, "ααα την αγαπώ", έλεγα. Διάβαζα για βιβλίο, "ααα κι αυτό το αγαπώ!" Τα παιδιά μου, "ε αυτά κι αν τ αγαπώ!". Μιλάμε για λίστες. Εντάξει παιχνίδι είναι. Μου θύμισε το λεύκωμα που είχαμε σχολείο.


"Αγαπώ.........!!!" και έγραφαν οι καρακαϊδόνες από κάτω:


"Αγαπώ το Μπάμπη",η μία. " Τον Μπάμπη αγαπώ" , η άλλη. Κι ερχόταν και η τρίτη και ανώνυμη, "Κάτω τα χέρια απ το Μπάμπη". Χαμός, μαλλιοτράβηγμα δια λευκώματος. Όμορφα χρόνια!



Λοιπόν αγαπώ τόσα πολλά γύρω μου. Τα περισσότερα. Όλα. Μα γι αυτό τα επέλεξα. Τα διάλεξα. Τα ζω. Τα ευχαριστιέμαι. Τα έχω στο οπτικό μου πεδίο καθημερινά.


Λέγοντας λοιπόν "αγαπώ", σημαίνει για μένα πως δε θέλω να αποχωριστώ. Και για να μη τ αποχωριστώ ,τα φροντίζω, τους δίνω την απαραίτητη σημασία, ανταποκρίνομαι στα σήματα που μου δίνουν. Δεν αφήνω να πέσει τίποτε κάτω, που μπορεί να φέρει την απώλειά τους.


Χωρίς αυτά η ζωή θα είναι λειψή.


So, 10 αγάπες


10) Αγαπώ το ημερολόγιό μου.
9) Το διάβασμα. Από gossip magazines, μέχρι Σαπφώ και Marquez. Αναλόγως τη διάθεση.
8) Αγαπώ τόσο ορισμένες οσμές -μυρωδιές -ευωδιές. Είναι πραγματικά ικανές να με καθηλώσουν.
7) Αγαπώ τη μουσική. Είναι απίστευτο το πόσο έχω συνδυάσει στιγμές με ακούσματα.
6) Αγαπώ "τα έργα μου", αλλά και τη δουλειά μου. Μαζό, λέμε.
5) Αγαπώ την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι.
4) Αγαπώ το βελούδο της αφής, της φωνής, της ψυχής.
3) Αγαπώ να μαθαίνω.
2) Αγαπώ τους "ανθρώπους μου", ξέρουν αυτοί ποιοι είναι, γιατί νοιώθουν το ίδιο .


Στη πρώτη σειρά είναι τα Κατερινόπουλα, και ο my barbashum!!

.......και 3 στιγμές ζωής,
*Η πρώτη επαφή στο Μαιευτήριο με το κορμάκι τους. Δυο στιγμές διαφορετικές για το καθ ένα. Μια ζεστασιά αξέχαστη, που για μια και δυο και τρεις ζωές θα δίνει δύναμη.

*Μια στιγμή, τρώγοντας ένα πράσινο μήλο, ήταν αρκετή για να καθορίσει και να ορισθεί "ευτυχισμένη" για την υπόλοιπη ζωή.


Η λέξη αγάπη είναι από μόνη της ζεστή. Από μόνη της αγαπησιάρικη. Αν αγγίξει η αγάπη κάτι, θα το μαγέψει ,θα το γλυκάνει. Όποιος όμως τολμήσει να αγγίξει την αγάπη ψεύτικα, θα καεί.

Φιλιά






13 Σεπ 2010

Stay away Mr Al.

Δεν είναι τόσο η Παγκόσμια ημέρα για τη νόσο Αλτσχάιμερ, 21 Σεπτέμβρη, που με βάζει να σκέφτομαι αυτή την απαίσια μάστιγα της εποχής, αλλά η εμπειρία και η δίνη μαζί , που το έζησα με τη μητέρα μου.
Ακούω για περιβάλλον, γενετικές συνιστώσες, τρόπος ζωής, χαρές , λύπες , ηλικία κληρονομικότητα κι άλλους παράγοντες που συμβάλλουν ώστε το μυαλό να οδηγηθεί στο χάος.
Μελέτες, έρευνες, πειράματα, και τούμπαλιν το μόνο που έχουν δημιουργήσει είναι άγχος και περισσότερη ανασφάλεια. Για μένα.
Τρέχουμε να προλάβουμε ή μάλλον να μη μας προλάβει η νόσος. Λύνουμε sudoku μανιωδώς. Δουλεύουμε με εντατικούς ρυθμούς. Κάνουμε πολλά πράγματα, γυμναζόμαστε. Καταπιέζουμε τους εαυτούς μας με δυστυχώς ¨άπληστες" προτεραιότητες που βελτιώνουν την εικόνα μας προς τα έξω. Κάνουμε ,ας μου επιτραπεί, γαμημένες συζητήσεις για το πόσο καλά είμαστε, να το ακούσουν κυρίως οι άλλοι. Η ψυχική καταπόνηση δεν αστειεύεται. Όσο και να τη περιφρουρήσεις, εκείνη θα σε σταματήσει, θα σε κόψει ,θα σε μπλοκάρει και θα σε κομπλάρει μαζί. Και εκεί που τρέχεις να τα προλάβεις όλα, εκεί που έχεις φθάσει στην εκπλήρωση των φιλοδοξιών σου, εκεί που είναι όλοι ευχαριστημένοι απ τις επιδώσεις σου προσωπικές και οικογενειακές, αρχίζει να σου πατάει ένα φρενάκι που σε σταματάει αργά αργά βασανιστικά ,μέχρι που σε ακινητοποιεί.
Δε είμαι σε θέση να ξέρω τι θα μου συμβεί ή με πιο τρόπο θα φύγω απ αυτή τη ζωή. Τη μνήμη μου όμως θα την ήθελα. Τις εικόνες μου τις αγαπώ πολύ. Τα χρόνια που αγωνίστηκα και αγωνίζομαι θέλω να τα σκέφτομαι μέχρι το τέλος. Τα λάθη μου θέλω να είναι οδηγός μέχρι τ άσπρα μαλάκια Θέλω μέχρι τελευταία στιγμή να αντιλαμβάνομαι τα χαμόγελα και τα δάκρυα. Θέλω να μη ξεχάσω να κλαίω ή να γελάω. Δε θέλω να σβήσουν απ το μυαλό μου οι μορφές των παιδιών μου. Είναι τόσο σκληρό, αυτό . Θέλω τον άνθρωπο που έχω αγαπήσει τόσο πολύ σ αυτή τη ζωή , να μην τον σβήσει απ τη μνήμη αυτή η μάστιγα.
Την εικόνα και τη σταδιακή απώλεια μνήμης της μητέρας δε θα τη ξεχάσω ποτέ. Πως κάποια στιγμή με ξέχασε. Έβλεπε το κενό. Έχω δε, συνδυάσει την ασθένειά της με το τρόπο σκέψης της, την ήξερα καλά, με τη στάση ζωής που είχε. Όλα για τους άλλους. Αγία.



Δε φρόντιζε καθόλου τα θέλω της. Πρέπει ν αγωνιζόμαστε γι αυτά.


Δε ζητούσε ποτέ. Υπόμενε. Το θέμα είναι να βάζεις στόχο κι αν δεν τον προσεγγίζεις, δεν τον καταχτάς ,ν αλλάζεις στόχο. Ούτε να υπομένεις αλλά και να μην επιμένεις.


Το όχι δεν ήξερε τι σημαίνει. Μα το όχι σου, δείχνει περίτρανα τη θέση σου.


Στενοχωριόταν τόσο πολύ με ορισμένα πράγματα και πρόσωπα, αλλά δε το έδειχνε ποτέ. Μη και κακοκαρδίσει ή μη χάσει κάποιον!! Σίγουρο λάθος. Όλες μα όλες οι σχέσεις πρέπει να δοκιμάζονται. Να μη φοβάσαι την απώλεια, να μιλάς. Το τεστ αυτό δείχνει στο τέλος πόσο ισχυρή και αληθινή ήταν η κάθε σχέση.


Τα τελευταία νέα λένε πως δεν αρκεί να εξ ασκείς το μυαλό σου πρέπει να το φροντίζεις κιόλας . Οι απανωτές στενοχώριες θα κατατροπώσουν σταδιακά τη μνήμη σου. Να βρίσκεις λύσεις χωρίς να κουκουλώνεις. Να είσαι και να δείχνεις τον πραγματικό σου εαυτό. Να τα βλέπεις κατάματα όλα. Εύκολα και δύσκολα.

Τέλος, τα ελαφριά ηρεμιστικά που πρόσκαιρα σε βγάζουν απ τις αγχώδεις καταστάσεις, σταδιακά και μελλοντικά σβήνουν τη μνήμη. Αντί γι αυτό λοιπόν δυναμικά βρες λύσεις.
Ο Freud έλεγε πως οι "θεμέλιοι λίθοι της ευτυχίας είναι δύο: αγάπη και δουλειά". Προφανώς ,ο παράγοντας "εξουθένωση ψυχής" δεν υπολογίστηκε ποτέ σ αυτή την εξίσωση που λείπει ο τρόπος ή η στάση ζωής . Θα συμπλήρωνα αγάπη, δουλειά ,έργο δηλαδή και καθάρια πέρα για πέρα σκέψη.

Ευχή και ελπίδα.

Kiss:)