Σκέψη μου

Η υπομονή που έχω σ αυτή τη ζωή ή θα με ανταμείψει ή θα με καταστρέψει!!!

25 Νοε 2009

Katerina, amica mia!!

Από σήμερα το βραδάκι έχει αρχίσει η καλή μου διάθεση.
Μετά τη δουλειά έτρεξα στο αγαπημένο Fresh για γλυκά αύριο στο γραφείο.
Τρουφάκια και βραχάκια.Επιλογή της Γεωργίας της αδελφής μου,την εμπιστεύομαι.
Η ημέρα της γιορτής του ονόματος, μου αρέσει ιδιαίτερα.
Δε λέω και τα γενέθλια σημαντικά αλλά έχω κάτι με τη γιορτή.

Αμέτρητες ευχές ,φιλιά και αγκαλιές, έρχονται να μου θυμίσουν
εμένα πιο πολύ από ποτέ.



" Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ ακούς?
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί,μ ακούς?
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει - ακούς?
Ποιός γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει - ακούς?
Είμ εγώ που φωνάζω κι είμ εγώ που κλαίω, μ ακούς
Σ αγαπώ , σ αγαπώ, μ ακούς."
ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ Ο.ΕΛΥΤΗΣ



Περάστε, καθήστε αναπαυτικότατα και......






Μπλακ φόρεστ για τους λάτρεις της
σοκολάτας!
Και τσιζ κεϊκ
θεικό!!





Μη ντρέπεστε!!


Ναι, ναι θα πιούμε, όλοι!!

Αυτές οι φυσαλίδες ................αχ αχ!!

Φιλιά Katrine χρόνια πολλά
με αγάπη
Dollitsa and I

22 Νοε 2009

Γεύμα Κυριακής

Πριν ξεκινήσω να γράφω, ένα έχω να πω, πως χάθηκε η δίαιτα πάει το πρόγραμμα πήγε στράφι. Από αύριο Δευτέρα "βούλα βουλωμένη"!!


Κυριακή σήμερα , όπως τις περισσότερες Κυριακές πήγα για φαγητό στο πατρικό μου. Η αδελφή μου,Μαίρη,τη πιάνει ώρες ώρες, μαγειρεύει εκπληκτικά. Τι να πω τώρα??Ο μπαμπάς απέναντι μπούρου μπούρου."Αν ζούσε η μαμά σας μπλα μπλα μπλα...", "δε παντρέυεστε μπλού μπλου μπλου...", και "μη πίνετε κορίτσια πράμα" α χα!!
Η πρώτη φωτογραφία κάτω δεσπόζει στο σπίτι


με όλη την οικογένεια του μπαμπά στα νιάτα τους.
Αριστερά πάνω και μέση κάτω οι γονείς (γιαγιά παππούς)
και γύρω τα τέσσερα αδέλφια.
Πάνω δεξιά ο
Γιάννης.


'Έφθασα νωρίς και έτσι βρήκαμε αφορμή για κουβεντούλα. Θυμηθήκαμε απίστευτες στιγμές με τη μαμά μας. Πέρασαν χρόνια απ την απουσία της και δεν έχουμε σταματήσει να μιλάμε για εκείνη. Σαν να είναι εκεί, και θα μιλήσει να πει την άποψή της για όλα.
"Μια χαρά κορίτσι είσαι, μόνο σου θα συνεχίσεις?" λέει ο κυρ-Γιάννης.
"Τι λες , καλύτερα, έχει την ησυχία της" μουρμουράει η αδελφή μου.
"...το καλό αργεί να γίνει" απαντώ γελώντας και άντε στην υγειά μας τα προ τσιπουράκια. Υπήρχε γενικότερα ελαφρύ κλίμα με γέλια και χωρατά. Όπως παλιά όταν είμαστε μικρές. Γιατί όχι. Μεγαλώσαμε????

Ελίτσες απ το κτήμα (μου)!!Γιάννα τι λέγαμε??

...και φάβα Σαντορίνης, πριν το φαγητό με τσιπουράκι!

Ρόκα, καλαμπόκι,καβουρδισμένο κουκουνάρι,παρμεζάνα και εννοείται βινεγκρέτ!

Μοσχαράκι κοκκινιστό με πατατούλες.
Καυτό καυτό με μυζήθρα χωριάτικη να το αγκαλιάζει.Μιαμ μιαμ!!

Δε θα μπορούσε να λείπει !!
Cabernet Sauvignon
Φράγκου 2004
(μετά, λέμε, απ το τσίπουρο,ναι?)

Αυτό ήταν , εδώ τα είδα όλα!!
Λουκουμάδες με παγωτό καιμάκι!
Τι θα πω τη Πέμπτη στον P trainer.Πού να κτυφτώ??
Φεύγοντας φιλιά και υπόσχεση για ραντεβού την επόμενη Κυριακή αλλά μέχρι τότε

"βούλα βουλωμένη'
(ατάκα του μπαμπά Sir Γιάννη)

20 Νοε 2009

Καλό γλυκό ΣΚ.

Η αγάπη είναι μέσα στην υπερβολή!!


Εκεί που έχεις πέσει στη μελαγχολία.....


έρχονται τ απίστευτα μέλια, και τούμπαλιν.


Όμως την αγαπάμε,


την προσέχουμε


της κλείνουμε το μάτι!!




Απόψε η συναυλία των Pet Shop Boys!

Είναι βραδιά για χορό!!


Φορώ το αγαπημένο τζιν και φευυυυυυυυυύγω.


Καλό γλυκό ΣΚ σε όλους
ΦΙΛΙ

15 Νοε 2009

ΑΛΛΑΓΗ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ

"Τίποτε δεν είναι δυνατότερο από την συνήθεια"
Οvid


Τελευταία έχω να κάνω με την αλλαγή, τις αλλαγές γενικότερα που έρχονται στη ζωή μας. Τις αλλαγές που έρχονται και είμαστε υποχρεωμένοι να τις δεχτούμε και να προσαρμοστούμε και αυτές που προκαλούμε εμείς οι ίδιοι. Ε, εντάξει είναι ευπρόσδεκτες και ανεπιθύμητες βέβαια ανάλογα.
Τις σχεδιάζεις, τις αναμένεις, τις λαχταράς....τις προσδοκάς! Αγωνίζεσαι!Για τις ευπρόσδεκτες φυσικά, διότι υπάρχουν και οι ανεπιθύμητες

Ακούω γύρω μου: "δεν αλλάζω", "δεν αλλάζει ο άνθρωπος", "δεν θ αλλάξεις ποτέ","όπως γεννήθηκες έτσι μένεις"....και άλλα τέτοια.

Σκέφτομαι πως αλλαγή σημαίνει πως τολμώ να δοκιμάσω,αλλά μπορεί και να αποτύχω. Σε γενικές γραμμές είμαι άνθρωπος που τολμώ,αλλά δεν παύει να ακούω γύρω μου το "ο άνθρωπος δεν αλλάζει"!! Αλλάζει!!


Από μικρή ηλικία δεχόμαστε αλλαγές. Γέννα, απεξάρτηση απ το θηλασμό, αλλαγή σχολείου, είσοδος στην εφηβεία, φιλίες, ενηλικίωση, σπουδές, μετακομίσεις, νέα σχέση ή και διαζύγιο, εγγόνια, γηρατειά... και η αρρώστια και και τόσα πολλά ακόμη. Μα είμαστε γεννημένοι για αλλαγές. Αλλάζουμε.Αλλάζει ο άνθρωπος,ναι.



Ο J H Newman λέει πως η ανάπτυξη (μέσω της αλλαγής) είναι η μόνη απόδειξη ζωής.



Σημασία έχει να τις αντιμετωπίζεις, να προσαρμόζεσαι και όχι να προσπαθείς να τις αποφύγεις. Προσαρμογή. Μου αρέσει αυτή η λέξη. Και πιστεύω πως είναι σωτήρια προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο άνθρωπος αλλάζει.


Ο Κομφούκιος είπε πως το χορτάρι πρέπει να λυγίζει όταν ο άνεμος φυσάει.



Η αλλαγή φέρνει ευκαιρίες για ανάπτυξη και ωρίμανση. Δεν είναι τρέλα να επαναλαμβάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις άλλο αποτέλεσμα?? Δεν είναι αργά ποτέ. Ακόμη και στα βαθιά γεράματα ναι, οι άνθρωποι αλλάζουν.



Το θέμα όμως δεν είμαστε εμείς, δηλαδή κατά πόσο θέλουμε ή μπορούμε ν αλλάξουμε, αλλά η επιμονή μας να αλλάξουμε τους άλλους. Επικεντρώνουμε την προσοχή μας στους άλλους και δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις δικές μας δυσκολίες. Αν δεν σε ικανοποιούν οι σχέσεις σου η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από σένα. Αν νιώθεις θύμα καταστάσεων στο χέρι σου είναι να κάνεις αλλαγές. Ναι ο άνθρωπος μόνο τον εαυτό του μπορεί να αλλάξει, όχι τους άλλους.


Αν ο άλλος σε βάλει να υποστείς αλλαγή και δεν θέλεις ή δεν είσαι έτοιμος να τη δεχθείς τότε ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΟΥ ,πάλι το λέω. Θύμωσε, αμφισβήτησε, κλάψε, φώναξε, χόρεψε, τρέχα αλλά προσαρμόσου. Και να αποδιοργανωθείς, να συγχυστείς, να υποφέρεις, να νιώσεις ανασφάλεια και αβεβαιότητα, πρέπει να μάθεις να ζεις με το "χάος", γιατί είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής.


Αλλάζεις αρκεί να το θέλεις.


Καλή εβδομάδα











8 Νοε 2009

George Corraface


Τον συνάντησα από κοντά προ 6ετίας σε μια εκδήλωση που είχαν κάνει στα Village προς τιμήν του. Φινέτσα και εξαιρετική ευγένεια μαζί. Λεβεντιά που την θαυμάζεις. Τον θαυμάζω! Μιλούσε σχεδόν όλη τη νύχτα με την Τουρκάλα που έπαιζε μαζί του στη 'Πολίτικη κουζίνα". Εκείνη είχε μαγευτεί. Φαινόταν. Τη μισήσαμε εκείνο το βράδυ ΟΛΕΣ, απ τη ζήλια μας.


Το χαμόγελό του διάπλατο και αληθινό σε αφοπλίζει. Οι κινήσεις των χεριών του καθώς μιλάει σε ακινητοποιούν και σε προκαλούν να τα κοιτάξεις. Έχει τέλεια δάκτυλα . Θαρρείς πως είναι πιανίστας ή δεν ξέρω, τέλος πάντων.....!
Γεννημένος το 1952 στο Παρίσι και εδώ και πολλά πολλά χρόνια παντρεμένος με δύο παιδιά και απίστευτα ερωτευμένος όπως δηλώνει με την Ροζαλί ,Αμερικανικής καταγωγής, σύζυγό του. Με πολλές αγγλόφωνες ταινίες, Ισπανία και με πολλές δραστηριότητες, με μουσική παιδεία μιας και τον ελεύθερο χρόνο του παίζει μουσική, σκιαγραφείται και ολοκληρώνεται μια προσωπικότητα
Σας έπρηξα το καταλαβαίνω αλλά δεν φαίνεται πως μου αρέσει??

Απόλαυσα συνέντευξη του στη "Καθημερινή", μέρος της, παρακάτω. Ε τι άλλο να γράψω τώρα ?το www.corraface.com .

Έχουμε και λέμε!!

Σκέφτεστε με δέος ότι έχετε υπάρξει η φαντασίωση πολλών γυναικών -ένα επίσης επικίνδυνο θέμα;

Αυτό το καταλαβαίνω. Υπάρχει, το βλέπω και μου το λένε. Αποστασιοποιούμαι όμως από τέτοιου είδους καταστάσεις καθώς πιστεύω ότι η φαντασίωση προκαλείται από το πρόσωπο που υποδύομαι στην ταινία και επομένως δεν είναι άμεση, ούτε επικίνδυνη.

Σίγουρα πάντως θα υπάρχουν γυναίκες που σας έχουν ερωτευτεί, ακόμη και αν σας έχουν ταυτίσει με κάποιον ήρωα.

Έχω προβλήματα με διάφορες θαυμάστριες -υπάρχουν και παθολογικά φαινόμενα. Προβλήματα όχι μόνο με γυναίκες αλλά και με άντρες, που πιστεύουν ότι κάτι τρέχει με τη γυναίκα τους και θέλουν να με σκοτώσουν.

Έχετε ερωτευτεί ποτέ μια παρτενέρ σας;

Θα έλεγα ότι κατά 95% τις ερωτεύομαι.

Η γυναίκα σας τι λέει για όλα αυτά; Απ' ό,τι ξέρω είσαστε πάνω από τριάντα χρόνια παντρεμένοι.

Τίποτα. Και εκείνη είναι ερωτευμένη με τη δουλειά της. Γράφει κείμενα για το θέατρο σχετικά με τις εμπειρίες της και δουλεύουμε μαζί παράλληλα σενάρια αλλά ακόμα δεν μπορώ να τα βγάλω στην παραγωγή γιατί είμαι πολύ απασχολημένος με άλλες υποχρεώσεις.

Εγώ δεν μιλάω για τον έρωτα με τη δουλειά. Μιλάω για παρτενέρ και ατμοσφαιρικά ειδύλλια.

Είναι το ίδιο πράγμα.

Πώς είναι το ίδιο;

Μέσα από αυτή τη δουλειά σού δίνεται η ευκαιρία να κοιτάξεις και την ψυχή του άλλου, πράγμα το οποίο δεν θα έκανες σε άλλες συνθήκες. Το γύρισμα της ταινίας, η συναναστροφή στο πλατό, η ανακάλυψη του ταλέντου και οι ευαισθησίες κάποιων ανθρώπων παίζουν τον δικό τους ρόλο. Δημιουργείται λοιπόν μια μαγεία, ενώ όταν τελειώνει η ταινία παραμένουμε φίλοι. Και όταν ξαναβρίσκομαι με κάποιες παρτενέρ μου, ανακαλύπτω από την αρχή εικόνες και όμορφες στιγμές που βίωσα κατά τη διάρκεια του γυρίσματος.

Εγώ επιμένω να ρωτάω αν προχωρείτε σε ερωτική σχέση.

Λυπάμαι. Αυτή είναι αδιάκριτη ερώτηση. Ας αφήσουμε λοιπόν τις αδιάκριτες ερωτήσεις και ας μείνουμε στην επαγγελματική πορεία του Γιώργου Χωραφά, ένα μεγάλο κομμάτι της οποίας αφορά και την Αμερική. «Στον κινηματογράφο», λέει, «ο Κάρπεντερ μου άνοιξε πολλές πόρτες, όπως και ο Ντέιβιντ Λιν, όταν ξεκινήσαμε μια συνεργασία, η οποία τελικά δεν ολοκληρώθηκε. Δεν έχει σημασία, όμως, γιατί ο Λιν μαζί με τους συνεργάτες του μου έδωσαν τα κλειδιά για να ανοίξω πόρτες στον κόσμο της τέχνης αλλά και της γνώσης. Οταν το 1996 έκανα την ταινία του Κάρπεντερ «Απόδραση από το Λος Αντζελες», αποφάσισα να μετακομίσω στις ΗΠΑ. Πήγαμε εκεί με τη γυναίκα μου, τον γιο και την κόρη μου, προκειμένου να δοκιμάσω μια νέα εμπειρία. Οι δουλειές που μου πρότειναν στη συνέχεια ήταν πολύ μέτριες.

Δεν τις δέχτηκα, παρότι ο ατζέντης μου επέμενε για το αντίθετο. Με έβαζαν να παίζω τον γόη που τελικά έβγαινε σκάρτος -αυτό κάνουν συνήθως οι ξένοι ηθοποιοί στις χολιγουντιανές παραγωγές. O ρόλος του Κουέρβο Τζόουνς, που έπαιζα στην ταινία του Κάρπεντερ, ένας φοβερός αρχηγός σπείρας, ήταν άλλο πράγμα. Εντασσόταν στην πικρή, ιδιόμορφη ατμόσφαιρα των ταινιών ενός σκηνοθέτη που χειρίζεται με τη δική του, ειδική ποιότητα παρόμοιους χαρακτήρες». Με τα πολλά, ο Γιώργος Χωραφάς ξαναγύρισε στην Ευρώπη γιατί δεν ήθελε να κάνει, όπως λέει, συμβιβασμούς στους οποίους είχαν υποκύψει ακόμη και διάσημοι ηθοποιοί, όπως ο Μπαντέρας. Είναι δυνατόν ο ίδιος να μην έχει συμβιβαστεί ποτέ; «Σίγουρα έχω συμβιβαστεί. Επαιξα για παράδειγμα στη γαλλική τηλεόραση τον ρόλο του αστυνομικού επιθεωρητή Αλεξ Σαντάνα, που αρχικά με κέντρισε αλλά τελικά ήταν πολύ βαρετός. Ωστόσο, συνέχισα να παίζω».

Δεν υπάρχουν πια ιερά τέρατα στο σινεμά. Και αυτό ίσως είναι μια επιπεδοποίηση που φέρει μέσα της η έβδομη τέχνη.

Δεν ξέρω. Υπήρξε μια εποχή που «έπλαθαν» τα ιερά τέρατα χρησιμοποιώντας έναν ολόκληρο μηχανισμό. Με φαντασιώσεις που αγόραζε το κοινό, πράγμα που ενίσχυε την εικόνα των «μύθων».

Θεωρούσατε όμως τον Μπράντο ιερό τέρας. Είχατε πει ότι «όταν παίζεις στην ίδια ταινία με τον Μπράντο, όπως εγώ στον «Κολόμβο», πολλά μπορούν να σου συμβούν».

Είναι αλήθεια ότι ο Μπράντο άφησε αποτυπώματα ιερού τέρατος. Το να είσαι στην κάμερα απέναντι στον Μπράντο ήταν πρόκληση. Το βλέμμα του σε διαπερνούσε, ψυχολογούσε τα πάντα, αλλά ήταν και μεγάλο πειραχτήρι -έβρισκε πολλά θύματα σε κάθε γύρισμα. Οταν έπαψα να τον ταυτίζω με τους ρόλους του -όπως για παράδειγμα με τον Ντον Κορλεόνε-, ανακάλυψα έναν άνθρωπο έντονο και διεισδυτικό. Το ιερό σ' αυτόν υπήρχε στην τρομακτική γνησιότητά του.

Ποιες είναι οι αγαπημένες σας ηθοποιοί;

Η Τζούντι Ντέιβις, που έπαιξα μαζί της στην ταινία «L'Impromptu», η Ειρήνη Παπά, η Βαλέρια Γκολίνο, η Μαρία Ναυπλιώτου.

Η ομορφιά, τι είναι για σας;

Μια άνεση με τον εαυτό σου. Μια αποδοχή, η επίγνωση του ποιος είσαι και τι θέλεις.

Εστω και αν δεν έχεις τα εξωτερικά προσόντα;

Σαφώς. Αν έχεις τη φαντασία να διαμορφώσεις το παρουσιαστικό σου με το υλικό που διαθέτεις και να πλάσεις κάτι με το οποίο αισθάνεσαι άνετα, τότε εκπέμπεις ομορφιά. Η ομορφιά δεν είναι πάντα συμμετρία.

Εχετε ερωτευτεί εκτός ορίων;

Φυσικά, τη γυναίκα μου. Με την οποία, ακόμα και σήμερα, εξακολουθούμε να ζούμε στα όρια.

Ωραίο λογοπαίγνιο. Βλέπω ότι έχετε μάθει να αντιμετωπίζετε τα πράγματα ψύχραιμα. Και αποστασιοποιημένα. Η θητεία σας στο θέατρο και ειδικά δίπλα στον Πίτερ Μπρουκ και στην ινδική φιλοσοφία, αφού πήρατε μέρος στο «Μαχαμπχαράτα», σας έδωσε τα κλειδιά της ζωής;

Ο Μπρουκ έχει ψάξει το θέατρο, το έχει αναλύσει, και πάντα γνώριζε τη σχέση θεάτρου και ζωής. Η ματιά του, εξαιρετική, ανακάλυπτε μια καρφίτσα στην έρημο. Δεν ήταν τυχαία η επιτυχία του «Μαχαμπχαράτα». Πήγαμε στην Ινδία, ταξιδέψαμε πολύ, ψάξαμε να βρούμε μια αλήθεια πίσω από τα γράμματα. Ο Μπρουκ έμοιαζε για μένα με κύκλο. Οταν βρίσκεσαι στο κέντρο του, νιώθεις ίσος με τους υπόλοιπους. Και ο Μπρουκ αποτελεί ένα κομμάτι του κύκλου. Θέλω να ξαναγυρίσω στο θέατρο στο Παρίσι, γιατί για μένα είναι ένας χώρος που σου αφήνει τα περιθώρια να πειραματιστείς.

Ποια είναι η φιλοσοφία της ζωής σας;

Να μην ξεχνάω ότι είμαι ένα πιθηκάκι. Και αυτό το πιθηκάκι πρέπει να εκφράζεται. Και όταν εκφράζεται, μετά μπορεί να κάνει τον άνθρωπο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε το ζώο που έχουμε μέσα μας. Οταν το ξεχνάμε, κλείνουμε πολλά ρεύματα ενέργειας και αυτό μας διχάζει.

Η τέχνη είναι τελικά παράδοξη;

Η ζωή είναι παράδοξη. Για να μπορείς να τη ζήσεις πρέπει να κάνεις τον ζογκλέρ, παίζοντας με δυο χέρια και έξι μπάλες.

Εσάς σας πέφτουν οι μπάλες;

Ούου, πολλές φορές!

Και πώς το αντιμετωπίζετε;

Τρέχω από πίσω, τις κυνηγάω και αρχίζω πάλι την πρακτική εξάσκηση. Αντέχω. Είμαι μουλάρι. Και κάνω κέφι τη ζωή μου!

Καλή Κυριακή φιλί και αγκαλιές σμουατς!! (αυτό είναι δικό μου ε?)

Κatrine.




1 Νοε 2009

Φίλος ή εχθρός?

Ξυπνώντας το πρωί με κοιτάζει καλά καλά.......

Σκέφτομαι....


"Ωχ, τι χάλια είναι αυτά πρωινιάτικα!!"λέει.

"Άξεστε,ρωτάς αν έχω κοιμηθεί καλά??"απαντώ.

"..και τι ήθελες να γίνει,μη παραπονιέσαι".

"Κάνε μας τη χάρη, ακόμη δεν άνοιξα το μάτι και με αρχίζεις στο μπουρου μπούρου".

"Βλέπω σ ενοχλεί η αλήθεια ε?","Αυτό βλέπω ,αυτό λέω".

"Ok, δε μπορείς να πεις,να δεις κάτι καλό?Να νιώσω καλύτερα??

"Είσαι γκρινιάρα, και κρύβεσαι πίσω απ το δάκτυλό σου".

"Είμαι αληθινή, σταμάτα".

"Βλέπω τι είσαι πολύ καλά".

"Απλά κουρασμένη είμαι.............σε παρακαλώ...".

"Ευχαριστημένη δεν είσαι, και σε μένα δε μπορείς να το κρύψεις"

"Τι να κάνω ??"

"Εσύ ξέρεις. Κάτι που θα σου απαλύνει και θα γλυκάνει αυτό το πρόσωπο που ξύπνησε σήμερα αγριεμένο".

"Μήπως πάλιωσες και πρέπει να σ αλλάξω. Μήπως με βαρέθηκες??"

"..και να με αλλάξεις, δε θα γλυτώσεις. Μόνο αν αλλάξεις εσύ και ΣΕ αγαπήσεις,θα δω τη γλύκα σου και θα στο πω φυσικά!"

"Τι ωμός που είσαι!!"

"Λέω ότι βλέπω"

"Μια λες έτσι μια αλλιώς. Προχθές μου είπες ότι λάμπω, το ξέχασες??"

"Μα έλαμπες, ναι!"

"Τότε??"

"Φρόντισε το περισσότερο να είναι έτσι. Μην επιτρέπεις ούτε σε κουνούπι,να σου αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά ,να σε θλίβει. Ή ακόμη να μελετάς, και να σε ακούς πριν πράξεις, ώστε να μη μετανιώνεις και τα βάζεις με σένα!"
..και συνεχίζει,
" Η σωματική κούραση καλή μου Katrine δεν σε αγριεύει και σε κάνει χάλια, αντίθετα. Σε ξέρω χρόνια."

Μετά από τρεις ώρες να τος πάλι!!

"Ουαου,σουλουπώθηκες βλέπω!Μια χαρά σε βρίσκω τώρα. Θα βγεις ε??"

"Ναι. Καλή έτσι. Τώρα τι έχεις να πεις??"

"Το νου σου. Κανόνισε να επιστρέψεις σε κακά χάλια. Μη με αντικρίσεις!!"


Ο καθρέπτης μου!! Πιστός φίλος και εχθρός μαζί. Συμπαραστάτης αλλά και ανελέητος. Ο διάλογος μαζί του μία καταλήγει σε χαμόγελα μία σε δάκρυα. Έχει άμεση επιρροή πάνω μου. Με αγαπώ, με προσέχω, με επιβραβεύει Με εγκαταλείπω και αφήνομαι, το αποτέλεσμα φρικτό. Το σίγουρο είναι πως δε μπορώ να τον ξεγελάσω.

Η αλήθεια είναι πως ότι και να κάνω,καλά λέει, δεν μπορώ να του κρυφτώ. Η μητέρα μου έλεγε:"αντί να βάζεις "φτιασίδια"
φρόντιζε τον εαυτό σου".Φτιασίδια, ήταν το μακιγιάζ. Πλάκα είχε που το έλεγε αυτό. Εγώ γελούσα και έβαζα λιπ γκλος.


Καθρέπτη , καθρεπτάκι μου πες μου,
ποια είναι η πιο όμορφη?? ποια η πιο γκρινιάρα??
η πιο βολική?
η πιο έξυπνη?
ιδανική ,μήπως?
τυχερή,πες!!
η πιο λογική?
ή τρελό τελείως??
η πιο κακιά?(μαρτύρησέ τη μου)
η πιο εγωίστρια??

η πιο μορφωμένη?
η πιο σκύλα?

η πιο χαριτωμένη,μήπως?