Σκέψη μου

Η υπομονή που έχω σ αυτή τη ζωή ή θα με ανταμείψει ή θα με καταστρέψει!!!

22 Νοε 2011

Να "Μαθαίνεις......"

Το θέμα δεν είναι να μην έχεις ή να μην συναντάς δυσκολίες αλλά, μέσα απ τις διπλανές, κοντινές ή και τις μακρινές ακόμη, να μαθαίνεις. Να αναγνωρίζεις,να βλέπεις και να πράττεις ,με όποιο κόστος.


Το παρακάτω το διάβασα πρόσφατα. Είναι ποίημα μιας από τις σημαντικότερες μορφές της Ισπανικής λογοτεχνίας και ενός επίσης απ τους μεγαλύτερους συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Χόρχε Λούις Μπόρχες!!


Special dedicated





"Μετά από λίγο μαθαίνεις
την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι
και να αλυσοδένεις μια ψυχή.
Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια



Και αρχίζεις να μαθαίνεις
πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις
Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου
με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
Με τη χάρη μιας γυναίκας
και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού



Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,
γιατί το έδαφος του Αύριο
είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια
και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο
να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.



Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις.
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου
μπορεί να σου κάνει κακό.
Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ
Αντί να περιμένεις κάποιον
να σου φέρει λουλούδια



Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις
Και μαθαίνεις. μαθαίνεις
με κάθε αντίο μαθαίνεις....."




Τα φιλιά μου

16 Οκτ 2011

Προσφορά και ομορφιά!

Για να συνδεθούμε λοιπόν με τα προηγούμενα ...σκεφτόμουν, τι άλλο να συμπεριλάβω στον όρο πολυτέλεια?? Ο Τεγόπουλος αναφέρει την εμφάνιση πλούτου, το λούσο. Επίσης ό,τι αποτελεί περιττό έξοδο . Το αντίθετο της λιτότητας δηλαδή. Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα και ζούμε σήμερα, είναι περιττή η κυριολεξία της λέξης,νομίζω. Όπως επίσης, boring είναι η επίδειξη του λούσου. 


Διαφοροποιήθηκε αναπάντεχα, ένα πρωινό στο γραφείο, όταν χτύπησε  το τηλέφωνο όπου μια συνάδελφος , παρακάλεσε να μεσολαβήσω ώστε ένα τροχήλατο αναπηρικό αμαξίδιο να πάρει θέση στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Αγίων Αναργύρων. Δυο παιδιά του σχολείου όπου έχουν κινητικά προβλήματα, μπαινοβγαίνουν στη μάθηση, στην αγκαλιά των γονιών τους. Η ίδια ενεργό μέλος στο Σύλλογο Γονέων, μη έχοντας για αρκετό καιρό βρει λύση στη δύσκολη αυτή κατάσταση, σκέφτηκε, και πολύ σωστά έπραξε να ζητήσει βοήθεια. Θεέ μου, τι ευαισθησία που έχει αυτό το κράτος, σκέφτομαι!!
Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει αναβολή ή καθυστέρηση για εμάς. Την επομένη  είχα στα χέρια μου την ευγενική επιστολή του Διευθυντή του Σχολείου όπου με σεμνότητα, θα έλεγα, ζητούσε αν είχαμε αμαξίδιο τέτοιου τύπου, παλαιό για απόσυρση,να το παραχωρήσουμε για χρήση του Σχολείου. Η επιστολή έφθασε στο ΣΩΣΤΌ χέρι, άμεσα μαζί με επεξηγήσεις που το έβαζαν σε επείγουσα κατάσταση. Σε δυο ημέρες το αναπηρικό αμαξίδιο-καροτσάκι ολοκαίνουργιο ,έκανε την εμφάνισή του στο Σχολείο. Τι ικανοποίηση!!

Πέρασε καιρός όταν
ήρθε η αγαπημένη συνάδελφος στο γραφείο να μ ευχαριστήσει, για τις ενέργειες και την άμεση λύση. 
Ομολογώ πως πέσαμε στο ευχαριστώ - παρακαλώ, να είστε καλά και άλλα ζεστά αλλά τυπικά λόγια. Όταν ήρθε η στιγμή να μεταφερθεί η εικόνα της μητέρας, που το επόμενο πρωί αντικρίζοντας στην είσοδο του σχολείου το αμαξίδιο, λύγισε δακρύζοντας . Δεν μπόρεσα να κρατηθώ. Δάκρυσε με δάκρυα χαράς και ευχαριστίας προς το Σχολείο. Ευχαριστούσε όλο τον κόσμο και το Θεό για αυτήν την τύχη, την ΠΟΛΥΤΈΛΕΙΑ . Το αγόρι της θα μπορεί στο εξής ανθρώπινα να παρακολουθεί το μάθημα, να βγαίνει στο προαύλιο, να χαίρεται με τα άλλα παιδιά όσο μπορεί τα διαλείμματα. Όχι δεν μπόρεσα να κρατηθώ. Δάκρυα συγκίνησης και ικανοποίησης στο πρόσωπο μου,έγιναν διαμάντια πλούτου.Δικού μου, κατά δικού μου όμως.
Οι ευχαριστίες και η αναγνώριση δεν φέρνουν την ικανοποίηση. Η ικανοποίηση έρχεται εκ του αποτελέσματος. Έρχεται απ τα βάθη της ψυχής.
Τίποτε , τίποτε ιδιαίτερο δεν νομίζω πως έκανα. Ένας κρίκος μικρός ήμουν, προκειμένου να πλουτίσει ένα σχολειό. Να χαμογελάσει ένα παιδί.Μα τι χαρά!!





Αρκετές ιδιοτροπίες και παραξενιές έχω σαν άνθρωπος. Υπάρχουν στιγμές που ευγνωμονώ τους αγαπημένους μου ανθρώπους , που ανέχονται το έτσι και το αλλιώς μου. Τις παραξενιές που φέρνουν η κόπωση, οι επιλογές αλλά και η ηλικία και το άγχος του αύριο. Ποτέ μα ποτέ δεν θα χάσω την ανθρωπιά μου. Και όταν θα συναντώ την απανθρωπιά στα πρόσωπα απλά θα οικτίρω.

  Προσωπικά θέλω να μεγαλώνω και να γερνώ διατηρώντας την ομορφιά. Και η ομορφιά με αυτό τον τρόπο διατηρείται για πολλά πολλά χρόνια, πιστέψτε με:)))




10 Οκτ 2011

Πάμε Salero!

Για να συνδέσω τα προηγούμενα θα πω πως η εσωτερική αναζήτηση δεν σταματά ποτέ, είναι κάτι, που σε βάζει σε διαδικασία συνεχόμενης αυτοβελτίωσης. Το υπηρετώ τρελά. Αυτό όμως για να πετύχει, θέλει διαλείμματα. Διαλείμματα ανεμελιάς. Θέλει λίγο τρέλα. Τόσο , όσο. Εκεί επέρχεται η ισορροπία. Εξ άλλου η αυστηρότητα,  το γιατί και το διότι, οι συνεχόμενες επεξηγήσεις για όλα, σε φέρνουν στο άλλο άκρο. Κάπου στη μέση, θα παίζουμε και θα περνάμε καλά. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. να είμαστε καλά. Κι εμείς και οι άνθρωποι που είναι κοντά μας.

Time for break, και πάμε Εξάρχεια. 
Στις κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ιστορικής μας πορείας,και  λόγω φοιτητικού χαρακτήρα, σφραγίστηκε η κοινωνική ζωή και η πολιτιστική ταυτότητα αυτής της συνοικίας. Όσο "κακό" όνομα όμως και να απέκτησε μιας και έγινε πόλος έλξης συγκρούσεων και τόπος εκτόνωσης αν μου επιτρέπεται να το πω, είναι ένα απ τ αγαπημένα μέρη για φαγητό Σάββατα μεσημέρι, και όχι μόνο.

Σε ισπανικό στυλ, σε μια υπέροχη αυλή, με γραφικά παλιά παραθυρόφυλλα τριγύρω, με γλαστράκια πολύχρωμα, αλλά και με παιδιά που σερβίρουν γνωρίζοντας τι σημαίνει εξυπηρέτηση και φιλοξενία, απολαύσαμε εξαιρετικό και με πολύ καλές τιμές για την εποχή, φαγητό. Εξαιρετικό ,καλομαγειρεμένο, χορταστικό. Απλά , απλό!! Τόσο όμως ώστε ενώ τα τραπεζάκια και οι χρωματιστές καρέκλες του δίνουν απέριττο χαρακτήρα, το καλό φαγητό και οι ιδανικές για εμάς γεύσεις, το βάζουν στην πολυτέλεια.

Salero.

.....που θα πει αλατιέρα. Όπου η αλήθεια είναι πως δέσποζε σε όλα τα τραπέζια. Χοντρό αλάτι σε μύλο με σπιρτόζα γεύση. Το φαγητό, που δεν έχει σημασία να το περιγράψω νομίζω, ήταν πεντανόστιμο και η τσικουδιά το απογείωνε. Παρέα, όπου κρυφάκουγε συνεχώς(!!!), ένα σπουργιτάκι που πετούσε στα φύλλα και στα κλαριά των φυτών. Ήταν Salero κι αυτό!!Το έκανα κολλητάκι!
Τέλος και θα το λέω συνεχώς όπου και να βρίσκομαι είναι οι μουσικές επιλογές, την ώρα του φαγητού. Στο Salero λοιπόν τα ακούσματα με τζαζίστικες διασκευές έβαζαν σε ιδιαίτερη επικοινωνία όλες τις αισθήσεις. Μπράβο τους.Το καταχαρήκαμε!
Θα ξαναπάμε Salero, γιατί
οι δυσκολίες, που χωρίς να το έχουμε επιλέξει και μας έχουν βρει, θα έχουν μάκρος. Οι αλλαγές του τρόπου ζωής είναι πια γεγονός. Αλλάζουμε καθημερινά, αλλά δεν θα παραιτηθούμε!!



Σκεφτόμουν και το υποστηρίζω πως η πολυτέλεια δεν είναι  βιτρίνα. Πολυτέλεια είναι να σμίγεις με αγαπημένα πρόσωπα. Να προσφέρεις λόγο. Να γελάς με όλη σου τη καρδιά. Ν αγκαλιάζεις ζεστά. Να συντροφεύεις. Να δίνεις ζωή σ ένα λουλούδι. Ένα χαμόγελο συμπαράστασης σ έναν άγνωστο. Είναι το μοίρασμα απέναντι-απέναντι.
Τίποτε και καμία οικονομική κρίση δεν μπορεί να στερήσει τα παραπάνω.

Επιλογή μας λοιπόν:)))


30 Σεπ 2011

Good asset!

Όταν πριν από 15-16 χρόνια αποφάσισα να παρακολουθήσω Σχολή Γονέων, δεν μπορούσα να φανταστώ πως τα αποτελέσματα ακόμη και μακροπρόθεσμα θα ήταν πραγματικός πλούτος.
Η πρώτη εντύπωση  απ την ομάδα είναι ενθουσιασμός. Έχεις την πεποίθηση πως είσαι σωστός ,νομίζεις πως θα ακούσεις και θα επιβραβευθείs για ό,τι έχεις πράξει. Φουσκώνεις σα παγόνι από περηφάνια που συμμετέχεις.

Σιγά σιγά,
έρχονται στην επιφάνεια βιώματα, μηνύματα από οικογένεια, πρότυπα και βεβαίως μηχανισμοί προσαρμογής. Γίνεσαι ντετέκτιβ του εαυτού σου. Καλείσαι να βάλεις τάξη στο χάος. Το χάος που μέχρι εκείνη τη στιγμή το ονόμαζες  τελειότητα. 
Σε αυτό το σημείο εάν υπερισχύσει ο κακός εγωισμός, φεύγεις, διακόπτεις. Δεν αντέχεις. Είναι δύσκολο και επίπονο μαζί να παραδεχθείς σε σένα κυρίως πόσο λάθος δρόμο έχεις πάρει. Είναι δυσάρεστη η στιγμή που πρέπει να συστηθείς με το σκοτεινό εαυτό σου. Και ακόμη πιο δύσκολο είναι να το ομολογήσεις. Να τσαλακωθείς. 

Εάν μείνεις, είσαι πραγματικά έτοιμος να ξεδιπλωθείς.  Να σε αντικρίσεις. Έχεις ανοίξει ένα δρόμο φωτεινό. Έχεις αντιληφθεί πως οι ομοιότητες σε ενώνουν και οι διαφορές σε βοηθούν να αναπτυχθείς.
Η Satir το είπε!!

Αυτή είναι η μεγάλη κληρονομιά!
Η γνώση και η ωριμότητα που έρχεται μέσα από αυτή τη διαδικασία. 
Ο τρόπος που υιοθετείς μετά από ατελείωτες ώρες διεργασίας της ίδιας της συμπεριφοράς σου και η μετάδοση , αυτό κυρίως, η μεταφορά αυτής της γνώσης στα πλάσματα που έχεις κληθεί ν αναστήσεις, είναι γέφυρα . Γίνεσαι γέφυρα. Ένα γερό πέρασμα να βγουν στη ζωή. Εννοείται, όχι να γίνουν αυτό που δεν έγινες εσύ, ν ακολουθήσουν τις κομπλεξικές, ίσως, πεποιθήσεις σου. Αλλά να έχουν ελεύθερες επιλογές πολλές φορές κόντρα στις δικές σου και να βγάλουν τον καλό εγωισμό αυτόν που σέβεται, δίνει χρόνο και χώρο και πάνω απ όλα ξέρει ν αγαπά.
Είναι το καλύτερο good asset!!
Αυτό που μαθαίνεις είναι, πως όσο πιο σκούρα είναι η νύχτα τόσο πιο καλά ξημερώνει!!


Μου το θύμισε η Tali τελευταία, τώρα που διαλύθηκαν.

24 Σεπ 2011

"For a moment freedom"

Επιλέγω αυτή την αισιόδοξη  στιγμή να γράψω. Σκέφτομαι θετικά,  επεξεργάζομαι γύρω μου αντικείμενα που μέχρι τώρα περνούσαν απαρατήρητα. Το καθ ένα κρύβει κάτι σημαντικό. Γυρίζω πίσω. Συναντώ ένα δρόμο με απίστευτες δυσκολίες. Ένα δρόμο κοπιαστικό. Ένα δρόμο,  που ήταν ασφαλτοστρωμένος και έγινε δύσβατος. Που πρόσφερε τα πάντα, κι έγινε έρημος.

Η επιτακτική ανάγκη του να είμαι αληθινή,  να μη μπω στο τρυπάκι της ιδιοτέλειας, ανέτρεψε τα πάντα. Υπήρχε θέληση. Υπήρχε στόχος, σοβαρός. Άρα, πρόγραμμα. Έβαλα μολύβι και χαρτί, όπως έκανε ο τσιφούτης μπακάλης της παλαιάς γειτονιάς, και πορεύτηκα. Έχτισα.Το μόνο που δεν σκέφτηκα, ποιος φταίει!!
Δεν είχε νόημα!

Αυτά σε προσωπικό επίπεδο.


Τώρα, σήμερα, που δεν υπάρχει διέξοδος από πουθενά. Που οι άνθρωποι "καλομάθαμε", στο εύκολο χρήμα, που βολεύτηκαν σόγια και σόγια σε θέσεις Υπουργείων, που στόχος ακόμη και του απλού πολίτη ήταν το εύκολο χρήμα, πόσο λοιπόν των υψηλά ιστάμενων ανά τον κόσμο, ας αλλάξουμε νοοτροπία. Ας μπούμε συνειδητά σε δύσβατο δρόμο. Ας πάρουμε χαρτί και μολύβι εσόδων -εξόδων στα μικρά. Ας σταματήσουμε, όσοι, να σκεπάζουμε τις πισίνες μη και μας εντοπίσει το ελικόπτερο και πληρώσουμε. Να πληρώσουμε ,όσοι. Χλίδα τζάμπα?? Όπως λέει και ο αγαπητός Σταμάτης Φασουλής. Όλα έχουν ένα τίμημα σε αυτή τη π........, (sorry) τη ζωή. Όλοι μαζί και ο καθ ένας ξεχωριστά ας κάνει κάτι.
Συγνώμη, αλλά οι άνθρωποι που πάντα ήταν σε δύσκολο δρόμο, αυτοί επιβαρύνθηκαν και συνεχίζουν να είναι. Οι υπόλοιποι, τα λαμόγια, πάλι θα την κάνουν. 
Νο??
Δε θα σκεφτώ πια ποιος φταίει !



Επανέρχομαι και με ακούω. Δεν με στεναχωρεί που βγαίνω λιγότερο. Που δεν τρέχω για shopping επίδειξης. Δεν με στεναχωρεί καθόλου που δεν σχεδιάζω Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Μέσα από αυτή τη δύσκολα απίστευτα κατάσταση, εκπαιδεύομαι ακόμη. Εκπαιδεύω τα παιδιά, δυναμώνω τις αντοχές τους. Εκτιμώ, πόσο μα πόσο εκτιμώ την καθημερινότητά μου. Αυτήν, την πεζή.
Αισθάνομαι τυχερή που είμαστε όλοι υγιής. Αισθάνομαι τυχερή που αγαπάω με όλη μου την καρδιά.
Εξ άλλου πιστεύω πως νικητής είναι αυτός που προσαρμόζεται εύκολα στις αλλαγές και παλεύει.

Ο κουρδικής καταγωγής Αυστριακός Karuan ,παίζει και φθινοπωρινά μου ταιριάζει.
 


 

14 Σεπ 2011

Κατρινάκι σκεπτικόν

Η αλήθεια είναι πως αρνούμαι να μπω σε mood φθινοπώρου. Ίσως γιατί το καλοκαίρι αισθάνθηκα πως το προσπέρασα γρήγορα, σχεδόν αέρινα. Το ξεπέρασα για την ακρίβεια. Άνοιξη - χειμώνας, ένα πράγμα στο μυαλό μου. Ο ορισμός "διακοπές"  διαφοροποιήθηκε. Έχει να κάνει πια με τον όρο, ψυχική και σωματική ευεξία. Το χεις?? Είσαι τυχερός και όπου και να βρεθείς, ακόμη και στη βεράντα σου, και στο καναπέ σου.
Έλεγα για το φθινόπωρο λοιπόν , το ελληνικό φθινόπωρο. Αυτό της έναρξης των σχολείων, της έναρξης εργασιακών στόχων, της συνέχισης της προχειρότητας και του ωχαδερφισμού που ζούμε. Δεν γκρινιάζω απλά επαναλαμβάνονται οι διαπιστώσεις που κάνω και το μυαλό στρίβει  κάνει κύκλους, γίνεται λαβύρινθος, τέτοιος, που ακόμη και ο Δαίδαλος θα ζήλευε!!

Ένας "ρημαδοδρόμος", με κατεύθυνση δεξιά μέσα σε ένα χρόνο έχει τροποποιηθεί τρεις φορές. Τους πρώτους τρεις μήνες πάει δεξιά, τους επόμενους τέσσερις αριστερά και τους τελευταίους δύο έγινε διπλής κατευθύνσεως. Χωρίς βεβαίως να προβλέψει κανένας σοφός  "παλιάνθρωπος", τα παρκαρισμένα δεξιά και αριστερά αυτοκίνητα και τη συμφόρηση που δημιουργείται.

Έχω πεισθεί πλέον πως τέτοιου είδους αποφάσεις, έχουν να κάνουν με υψηλά (ουστ)στάμενα πρόσωπα και τη διαμονή τους. Εννοείται πως η κυρία του κυρίου Εισαγγελέως δεν μπορεί να κατοικεί  σε πολυσύχναστο δρόμο. Είναι ακριβώς η ίδια διαδικασία με την οποία κλείνουν τα κινητά  της γύρω περιοχής όταν Ο υπουργός είναι στο γραφείο του. Αγόγγυχτα, αβασάνιστα. Εξ άλλου ποιον ενδιαφέρει αν εσύ έχεις ένα παιδί ή  γονιό που χρειάζεται να επικοινωνήσεις μαζί του. Κανένα.

Απ τα μικρά και απλά φαίνεται ο τρόπος διοίκησης. Και ο τόπος είναι μια μικρή οικογένεια. Σαν ένα σπιτικό που διοικείται με γνώμονα το φαίνεσθαι. Από πάνω αγορές ,ταξίδια, αυτοκίνητα, συγκεντρώσεις μεγάλα σχέδια και από κάτω καβγάδες ,σιχτιριάσματα, λάθη και προδοσίες. Ίδιος μηχανισμός. Κάκιστο τέλος.

Προσωπικά και με επιλογή μένω στα μικρά , αυτά που ούτε καν φαίνονται. Αυτά που γύρω μου προσπερνώνται και λέγονται  ασήμαντα. Θα αμπελοφιλοσοφώ και παρ όλη την απογοήτευση και την αγωνία για το αύριο, συνεχίζω να είμαι  Κατρινάκι σκεπτικόν, όπως  λέει και η αγαπημένη Καναδέζα
Θα διαμαρτύρομαι μια ζωή και θα καταδικάζω την "Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι τους", όποια και αν είναι αυτή, και όποιοι και αν είναι και αυτοί που την ασπάζονται.

Adele -Set fire to the rain. Αυτή την εποχή αγαπημένο.



Φιλιά:)




4 Σεπ 2011

....σου πάει να χαμογελάς!


Όχι δεν έχω ή μάλλον δεν υπάρχουν ιστορίες καλοκαιρινής νύχτας. Αυτό που θα πω και θα υπογράψω σαν ανάμνηση καλοκαιριού είναι πως, όπως απορρίπτουμε ορισμένες τροφές που μας κάνουν κακό, έτσι πρέπει να μάθουμε να απορρίπτουμε και συμπεριφορές που μας βλάπτουν. Να μάθουμε να παρατηρούμε τα μάτια και τα βλέμματα αυτών που χαίρονται ,όταν χαιρόμαστε. Τελεία.

    "...σου πάει να χαμογελάς!!". 
Η πιο αυθεντικές, ζεστές και εγκάρδιες  λέξεις που ειπώθηκαν αυτό το καλοκαίρι. 
Σ ευχαριστώ.




                                                   Yesterday's mistakes- Oi Va Voi. !!

Πολύ συχνά μου έκανε παρέα αυτό το καλοκαίρι!!   
Καλώς βρεθήκαμε, καλή διαδρομή να έχουμε ως το τέλος αυτής της χρονιάς.

18 Μαΐ 2011

.........keep secret!

Κρατάς μυστικό???
"Τώρα σε μένα. Με ξέρεις!!"
"Θα σου πω αλλά μην το πεις!"
"Στόμα ερμητικά κλειστό. Μεταξύ μας τώρα!"

Κρατάς μυστικό???
"Πρώτη φορά είναι?Παιδιά είμαστε?"
"Θα σου πω πρόσεχε μην σου ξεφύγει!"
"Έχω μιλήσει ποτέ?"

Κρατάς μυστικό??
"Κρατάω λέει? Για πες!"
Μη με εκθέσεις, κάνε πως δεν ξέρεις!"
"Έχεις το λόγο μου."

Αλυσίδα διαλόγου επαναλαμβανόμενη από ανθρώπους, απόλυτα εχέμυθους,που δεν είναι άξιοι να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό.
Αλυσίδα που μόνο πόνο προκαλεί.
Αλυσίδα ,που σε πιάνει απ το λαιμό και σε σέρνει.

Αν την συναντήσεις μη την αγγίξεις.
Αν γίνεις άθελά σου ενδιάμεσος κρίκος, σπάστη.
Αν είσαι ο τελευταίος κρίκος, μη την κρατήσεις ,πέταξέ τη στα σκουπίδια.

Και τέλος αν τελικά εσύ ο ίδιος βρεθείς στα σκουπίδια,ποτέ δεν είναι αργά για να μάθεις.

Να μάθεις να κρατάς μυστικό!!

12 Μαΐ 2011

"The center of the stage is in which I am. " Martha Graham

Την Μάρθα Γκράχαμ θα την χαρακτήριζαν υπεροπτική, και όχι μόνο, γι αυτό που είχε πει!


Με αφορμή το λογότυπο της google χθες για την επέτειο της γέννησή της, λίγα λόγια για την ίδια αλλά και για την άποψη του Ψυχολόγου πατέρα της Δρ Γκράχαμ, που την επηρέασε τόσο σε όλη την καριέρα της.

Εξαιρετική χορεύτρια-χορογράφος στο μοντέρνο χορό κυρίως και μαζί εντυπωσιακή και πανέμορφη. Αφιέρωσε τη ζωή της στο χορό. Είχε ένα μοναδικό τρόπο ώστε να εκφράζει μέσω της κίνησης, το γράφημα της καρδιάς και πώς μέσα απ την καρδιά καθορίζονται οι πράξεις.







Μαζί με την Hellen Tamiris ήταν δυο απ τις πιο σημαντικές χορεύτριες που επηρέασαν την εξέλιξη του σύγχρονου χορού.






Είχε στραφεί τελείως στην ανθρώπινη ψυχή. Και το εξέφραζε τέλεια με το χορό. Έδινε ιδιαίτερη έμφαση στην σύσπαση και την χαλάρωση των μυών. Προσπαθούσε να εκφράσει το πάθος, την οργή, την αγάπη, το μίσος αλλά και την ευτυχία μέσα απ το χορό.






Το 2006 στο Ηρώδειο και τον Οκτώβριο του 2008 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών δόθηκαν παραστάσεις απ την ομάδα χορού αυτής της ιέρειας του σύγχρονου χορού, με μεγάλη επιτυχία προβάλλοντας την ιδιοφυΐα της.






Ο Δρ Γκράχαμ, πατέρας και ψυχολόγος στο επάγγελμα είχε εντρυφήσει και ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη γλώσσα του ανθρώπινου σώματος. Στις συνεδρίες του, όπως και ο Φρόιντ άλλωστε, παρατηρούσε πάντα τις κινήσεις των ανθρώπων που τον εμπιστεύονταν καθ όλη την διάρκεια της συνάντησης των. Ήταν της άποψης πως η γλώσσα του σώματος πρέπει να συμφωνεί με του στόματος. Να ταυτίζεται.






"Η κίνηση ΔΕΝ λέει ποτέ ψέματα", έλεγε ο Δρ. Πόσο δίκιο είχε!!

Εκφραστική και πανέμορφη





ένας πραγματικός μύθος!







29 Απρ 2011

Girls on London!


Είμαι σίγουρη πως ο τίτλος παραπλάνησε σκέψεις! Περιμένατε καπελαδούρες και στιγμιότυπα , απ τον μεγαλόπρεπο γάμο του Πρίγκιπα!

Η αλήθεια είναι πως παρευρεθήκαμε στην προ ετοιμασία. Πώς νομίζετε πως έγιναν όλα??? 'Έτσι?? Επιλογή καπέλων, τούρτας, εδεσμάτων! Πολύ κούραση!

Ήταν σύντομο. Δεν ξεχυθήκαμε στα προάστια, δεν προλάβαμε. Εξ άλλου το Λονδίνο δεν γνωρίζεται σε τρεις ημέρες και δεν ήταν κι αυτός ο σκοπός άλλωστε.

Όμως ήταν αρκετό για να νοιώσουμε υπέροχα, να γελάσουμε μέχρι δακρύων, να πάρουμε γεύσεις, και ν απολαύσουμε το καλύτερο afternoon tea!! Στιγμές όμορφες, στιγμές ζεστές, χωρίς ψαλίδια στα χέρια. Υπήρχε αρμονία χρωμάτων, αισθητική, ήλιος ναι άπλετος ήλιος.


Συναντήσαμε και νοιώσαμε την φιλοξενία, ανταμώσαμε κούκλους Βραζιλιάνους και Ιταλιάνους,Μαραθωνοδρόμους, ξενέρωτες, ισχνές, πιομένες Λονδρέζες, αλλά και πολύ καλοντυμένους ανθρώπους. θα έλεγα τους Λονδρέζους καλόγουστους και gentleman. Στην πέννα λέμε!! Απ την άλλη μεριά την ζεστασιά στο βλέμμα που συναντάς στο τόπο μας δεν το είδα. Δεν ξέρουν να χαίρονται τις στιγμές. Διαπίστωσα πως δίνουν σημασία στην εικόνα. Δεν ξέρουν τι χάνουν!!

Πάντως ευχαρίστως ζούσα εκεί. Σαν Ελληνίδα βεβαίως. Σαν άνθρωπος που δεν "κλειδώνει" την καρδιά και ανοίγει το μυαλό. Σαν εμάς δηλαδή!!

Δεν θα καταφέρω να μοιραστώ όλες τις στιγμές. Το σίγουρο είναι πως θα πάρουμε λίγο αέρα.
Το ταξί που μας περίμενε στο αεροδρόμιο, έψαχνε τη Lena!! Lena said, here I am!!
Δεν υπήρχε!!
Στο Chelsea το πρώτο βράδυ, με παρέα ,το Λονδίνο μας καλωσόρισε.

Hamley s η χαρά των παιδιών και η δική μας!!
Μετά από αρκετή ώρα περπάτημα καταλήξαμε στην Catherine Street, στο βάθος αριστερά OPERA TAVERN. Δεν ξαναπέρασαν τέτοιες ομορφοκοπέλες Ελληνίδες κεφάτες απ εκεί. Θα το θυμούνται για πολύ!

Χαρά Θεού!

....και το απαραίτητο shopping!!


Afternoon tea, like a Princesses!

Μα τι καλά, τι αξέχαστα!!Λένα , Εύη, Katrine.Ηλιόλουστες όμορφες ημέρες για ατέλειωτο περίπατο!

Hyde Park. Στεναχωρήθηκα που δεν πήρα το ποδήλατό μου μαζί!! Την άλλη φορά!

......όπως την άλλη φορά θα πιω τρεις μεγάλους πράσινους βαρώνους. Τελεία και παύλα!


Πολλά συνέβαλαν στο να περάσουμε όμορφα, αλλά αν δεν ήταν η Εύη, τίποτε δεν θα ήταν ίδιο. Της στέλνω κι απ εδώ ένα φιλί αν και κάθε " Πέμπτη - Girls " δεν το ξεχνώ!!

Τσίου

22 Απρ 2011

Ανάσταση με αγάπη


Αυτές τις αγαπησιάρικες ημέρες ήρθε στο μυαλό μου πιο πολύ από ποτέ, η ιστορία του ήλιου και του φεγγαριού. Αιώνες τώρα σταθερά, πιστά συναντιούνται μια και μοναδική στιγμή . Εκεί που η ημέρα διαδέχεται τη νύχτα. Για λίγα λεπτά ανταμώνουν, για λίγα λεπτά τα λένε όλα, αγαπιούνται δυνατά. Το αποτέλεσμα της στιγμιαίας ένωσής τους, είναι το δειλινό και τα μαγικά του χρώματα . Χαίρονται και ας ξέρουν πως ποτέ μα ποτέ δεν πρόκειται να σμίξουν για πάντα. Εκτιμούν τη στιγμή. Αιώνια υπόσχεση.

Αυτό το χορευτικό αγκάλιασμα που είναι μοναδικά αληθινό προσφέρει σε ολόκληρο το σύμπαν χρώμα ζεστό, που εκατομμύρια μάτια όταν το κοιτάζουν, ανοίγουν διάπλατα, ηρεμούν και αγκαλιάζουν .

Ας ταυτιστούμε με αυτό το αγκάλιασμα, έστω για μια στιγμή στην ημέρα και θα νοιώσουμε , είμαι σίγουρη πολύ διαφορετικά. Πολύ πιο ανθρώπινα.

Εύχομαι καλή Ανάσταση καλό Πάσχα με υγεία ,αγάπη και ανθρωπιά.
Ο μόνος τρόπος ν αναστήσουμε , όχι ν αλλάξουμε, τους ανθρώπους γύρω μας. Ο μόνος.

Φιλιά


11 Απρ 2011

Real friend

Η άνοιξη είναι εδώ και ήδη οι περισσότεροι γύρω μου έχουν ζεσταθεί. Ο ήλιος, αυτός που μοναδικά πάνω απ τον τόπο μας λειτουργεί . Αρκεί λίγο να σκάσει μύτη και μας διώχνει ότι αρνητικό μας έχει κατακλύσει.


Με τον ερχομό της ,ιδιαίτερα αυτή τη χρονιά, εξυμνώ τη ΦΙΛΊΑ. Όλα όσα υπάρχουν και όλα όσα κι εσείς σκέφτεστε , γύρω απ αυτή.

Και είναι άπειρα. Αλήθεια.


Με τιμά και την τιμώ.


Ομορφαίνει τα όμορφα


δυναμώνει τ αδύναμα


στηρίζει την επιτυχία (το πιο δύσκολο)


χειροκροτεί


έχει άποψη


δεν είναι απάτη


σε καταλαβαίνει από μακριά


ξεκαρδίζεται


δακρύζει απ τη χαρά σου


έχει χιούμορ


συμπονά


είναι παρούσα


ξέρει-γνωρίζει


και κυρίως


de telei na se gamisei.



Κι αν δε μπορείς φίλε-η μου να είσαι φίλος-η , γύρνα στην αγέλη σου.


Μ ενθουσιασμό γι αυτά που περιμένω, με μουσικές ξεσηκωτικές που θυμίζουν διακοπές - αρκεί που τις θυμίζουν - αγκαλιάζω τους φίλους μου και οι επιθυμίες ευχές μου.

Von Daler & Low Pressure - Real Love



΄φιλιά:)

5 Απρ 2011

Our mind, your mind!

Τα τελευταία 26 χρόνια από τις 6 παρά , έχω τον ίδιο πρωινό ,επαγγελματικά, ρυθμό. Βρέξει ,χιονίσει, και με δύσκολες πολλές φορές σα μητέρα συνθήκες, ποτέ δεν απουσίασα, χωρίς να υπάρχει πολύ μα πάρα πολύ σοβαρός λόγος. Ρουτίνα επαγγελματική ,που φέρνει κατάθλιψη κατά κάποιο τρόπο και ανία, δεν είχα και δεν έχω νοιώσει και δεν νομίζω ποτέ να μου συμβεί. Αγαπώ τη δουλειά μου. Μετά από τόσα χρόνια αισθάνομαι παραγωγική περισσότερο από ποτέ. Και επίσης συνεπής πιο πολύ από ποτέ. Παιδί του ιδιωτικού τομέα με σκληρή δουλειά, ακούραστη δεν επαναπαύθηκα, παρόλο που όλα αυτά τα χρόνια μεσολάβησαν προαγωγές, που στο δημόσιο μεταφράζονταν ή και μεταφράζονται ακόμη σε αραλίκι, συνεχίζω στη πρώτη γραμμή με την ίδια ενέργεια. Με τίποτε δεν περνάει απ το μυαλό μου να κοροϊδέψω ή να εργαστώ εις βάρος των συνεργατών μου.


Έχουμε φθάσει σ ένα δύσκολο σημείο. Το μόνο που περιμένουμε ν ακούσουμε είναι "το λιγότερο". Προσωπικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Δε το λέω πεσιμιστικά. Όταν όμως γύρω μας κλείνουν επιχειρήσεις, η μείωση μισθών και οι περικοπές είναι πραγματικότητα, απολύσεις βασανίζουν τους γύρω μας, πραγματικά απορώ πως υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να εργάζονται με ασυνέπεια, τσαμπουκά, διαπληκτισμούς, απουσίες, παραλήψεις και και και!! Ο ίδιος άνθρωπος αν χάσει τη δουλειά του, θ αρχίσει να κλαίγεται, να θεωρείται Ο άτυχος των καιρών, μέχρι και στα κανάλια θα τον δεις. Έχει την απαίτηση να τον σεβαστείς. Την οικογένειά του. Μα εσύ βρε αφελή άνθρωπε δεν σέβεσαι τον εαυτό σου και το παιδί σου. Μόνον εσύ. Απ τη στιγμή που σου δίνεται η ευκαιρία να διατηρήσεις τη θέση σου, να μη χάσεις αυτό που σου προσφέρεται, εκτίμησε το. Χαμογέλασε στον συνάνθρωπό που είναι απέναντι και αναζητά τις υπηρεσίες σου.
Κοίταξε κατάματα τους συνεργάτες σου.


Σκέφτομαι, και πάλι θα το πω, όλα συνδέονται και μπερδεύονται γλυκά στο μυαλό μου.


Γιατί να μην εκτιμάς αυτό που έχεις? Τι είναι αυτό που προκαλεί στο μυαλό τη σιγουριά? Τι σημαίνει δεδομένο? Και γιατί χάνεις το κόσμο, με την απώλεια. Γιατί δεν προβλέπεις? Είμαστε απίστευτοι!! Τελείως θα έλεγα διαστροφικοί.


Γι αυτό που έχω,

αγωνίζομαι για να κατοχυρώνω συνεχώς,

εξερευνώ για να κατέχω πιο πολύ,

σέβομαι, για να φαίνομαι,

ακούω ενεργά, για να μη με ξεχνούν,

Παραδέχομαι και μαθαίνω

Εκτιμώ. Απλά!

Δεν είμαι απόλυτη, εννοείται, αλλά όταν οι άλλοι δείχνουν το φεγγάρι μη κοιτάζεις το δάκτυλο και μη ξεχνάς:


The care for life,our mind!!




4 Απρ 2011

My day

Ένα ασχημοπαπάκι γεννήθηκε 4/4, μαυριδερό μαυριδερό, αλλά χαμογελαστό। Στερνοπούλι το φώναζαν, βενιαμίν το αγκάλιαζαν, τσόνι το χόρευαν, μα Κατερίνα το ονόμασαν। Έχει τις καλύτερες αναμνήσεις σα παιδί και ας μη το αγκάλιαζαν στα πάρτι τ αγόρια। Ας δίσταζαν όταν έπρεπε στο παιχνίδι να το φιλήσουν। Αυτό μεγάλωσε, μεγάλωσε, αναπτύχθηκε, άλλαξε। Πήρε πολύ φροντίδα, αγάπη , ντάντεμα, κανάκεμα και μια ολοκληρωμένη ανατροφή।Με αυτά τα όπλα αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει τα πάντα। Ο χρόνος δεν τη φοβίζει, πιστεύει πως θα γεράσει όμορφα। Ελπίζει και θ αγωνισθεί για να εκπληρώσει και τις φανερές και τις κρυφές της επιθυμίες।



Απ την ποιητική συλλογή '95 της Άντας Ζαφειροπούλου-Κουκουμέλη της αφιερώνω δυο στροφές:


"Μη ζητάς πολλά। Κράτησε τα λίγα।

Είναι η ζωή φωτεινή 'λιακτίδα।

Μη ζητάς πολλά,ζήσε τη χαρά।

Πάρε το πρωί κάποιο μονοπάτι,

διάλεξε μονάχος,ποιο θα είναι αυτό।

Πάτησε γερά, τρέξε, χοροπήδα।

Γράψε συ, της μοίρας τ άγραφο γραφτό"

। και απ την Yasmin Levy una noche mas। Άλλη μια νύχτα!


με φιλιά।


29 Μαρ 2011

Her mom


Γυρίζοντας πίσω στο χρόνο και άσχετα με την πορεία της ζωής , για ένα πράγμα έχω να πω τα καλύτερα।

Η μαμά μου και η μαμά του


Απ τη μία η μαμά Θηρεσία κυρία, διακριτική, ευγενική, υποστηρικτική όταν έπρεπε, να καμαρώνει τον γαμπρό της και την κόρη της και απ την άλλη η πεθερά Ευθαλία, με αγάπη στο γιο της και στη νύφη της χωρίς διακρίσεις, προστατευτική στα εγγόνια της και με προσφορά στην οικογένεια όταν την καλούσαν। Καθόλου μα καθόλου φορτική। Η νύφη της ήταν για εκείνη υπόδειγμα। Ήταν ικανή να τραβήξει το αυτί του δίμετρου γιου της αν φερόταν ,για τα δικά της κριτήρια, απρεπώς।
Και ποτέ μα ποτέ δεν έκριναν ούτε με καχυποψία διείσδυσαν। Αν και πιστεύω πως όταν η μάνα ή η πεθερά είναι καχύποπτη, έχει να κάνει με δικά της βιώματα। Αυστηρά δικά της.

Το καλοκαίρι περάσαμε όμορφα। Πολλά απογεύματα απολαύσαμε το δείλι στο Μπόλιβαρ μέχρι αργά, μέχρι που ο ήλιος τρύπωνε στο κόκκινο νερό και το σκοτάδι μας υποδεχόταν με σφηνάκια। Ναι ναι!!

Μια από αυτές τις αξέχαστες ημέρες, τυχαία (δε νομίζω) καθόταν δίπλα μια κιουρία πεθερά που με έκανε να ξεχάσω αυτά που ξέρω και έζησα σε αυτή τη ζωή!!

Επιβλητική, αυταρχική, ογκώδης,καπνίζουσα με βαριά φωνή,και αντιπαθέστατη κατά τα άλλα, το ομολογώ। Προστάτευε την εγγονή και την "κόρη" απ όλα τα κακά που μπορεί να τις βρουν। Ο ήλιος ,κακός। Το παιχνίδι, κακό। Τα αγόρια, για παιχνίδι?? Πα πα πα ,καταστροφή। Το κοριτσάκι καθόταν υποταγμένο και φοβισμένο δίπλα απ τη γιαγιά - πεθερά, όπου είχε το ρόλο του φύλακα - άγγελου। Ο Θεός να την κάνει άγγελο। Μάλλον δαίμονας ήταν।

Στην κόρη απ την άλλη, οδηγίες χρήσης:
-Έχε το νου σου στον "άνδρα σου", βλέπεις γύρω τι γίνεται!! Γεμάτο τσουλάκια η παραλία।" ।
-Μην τον αφήνεις ν απομακρυνθεί !!
-Τι πάει να πει θέλει μπυρόνι?? Να πας να του το φέρεις εσύ। Μην είσαι χαζή, θα του την πέσουν στο μπαρ!!

_Τον "άνδρα σου" και τα μάτια σου!!

Το κοριτσάκι αγνάντευε αμίλητο, ευνουχισμένο, μικρομέγαλο, αλλά χαριτωμένο κατά τα άλλα।

Η κόρη κυνηγούσε το "γαμβρό", κελεπούρι λέμε!!

Και η πεθερά είχε τον έλεγχο των πάντων। Χα!!
"Μπροστά κοιτάμε παιδί μου!"

"Πεθερά καλεί κόρη, όβερ। Μην τον αφήνεις ρούπι!!"
Όλα υπό έλεγχο !! Πυροβολείο, λέμε!
Το δείλι για να ομορφύνει τη σκέψη....

Μη με ρωτήσετε για τον "γαμβρό",τι έκανε, αφήνω να μαντέψετε!!

Tσίου με φιλί;))

18 Μαρ 2011

Happy hours!

Γι αυτό το πάρτι θα λέω για πολύ καιρό. Δε χρειάζεται σίγουρα πολλά λόγια. Η ανάμνηση είναι ισχυρή και θα με ακολουθεί μέχρι το επόμενο. Και είναι σίγουρο, δε θα αργήσει. Ο ρόλος της οικοδέσποινας, είχε προτεραιότητα, τέτοια που δεν άφησε χρόνο για πολλές λήψεις. Αχ εκείνο το βιντεάκι με το χορό δεν μπόρεσα να το σηκώσω και εγώ. Θα το απολαμβάνουμε απ τη Dep και τον Gabriel.
Με κέφι, καλή διάθεση, καλοσύνες και πολύ θετική ενέργεια, χορέψαμε, γελάσαμε
και υποσχεθήκαμε να ξανασμίξουμε με το παρτ2!
Λοιπόν,


Αγαπημένα πρόσωπα...
Marc, Gabriel, Dep και Δον Ερρίκος!!


χαρωπά...με την Πέγκι παρέα στο χορό,



η πανέμορφη γλυκύτατη Val


με το despinarion αγκαλιά..


Marc και Ερμής...,τίποτε δεν ήπιαν!!


Δεν έμεινε κοκαλάκι(συγνώμη Ταλι)!!


Σαλάτα, αβοκάντο με παρμεζάνα απ τις πολύ αγαπημένες μου.


Η Λένα και εγώ, εγώ και η Λένα απλά και ολοκληρωτικά πιστεύω πως δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας.
Ευχαριστούμε όλους όσους μας τίμησαν, ξεπέρασαν χιόνια, θάλασσες , υποχρεώσεις και ήταν κοντά μας!



Όλα όσα έχουμε ζήσει, που μας ξάφνιασαν ευχάριστα, που έγιναν ήλιος, ολόγλυκες αναμνήσεις , το μόνο που θέλουν είναι, κάθε φορά μερικά χαμόγελα και καλή διάθεση για να τα ξαναζήσεις!

Καλό ευχάριστο ΣΚ με φιλί



14 Μαρ 2011

Τι θέμα??



Βάζω το βραδινό φαγητό των παιδιών, μετά από το κοπιαστικό διήμερο ξεκίνημα της εβδομάδας και υποδέχομαι την ώρα της χαλάρωσης। Η ιεροτελεστία προ ύπνου ολοκληρώθηκε με τ αγόρια και η ανάγκη να γράψω απόψε είναι έντονη।Οι τελευταίες εβδομάδες ήταν δύσκολες। Η ασθένεια του πατέρα, ανέτρεψε σκέψεις, μετακίνησε θέσεις και έβγαλε στο φως συμπεριφορές, δικές μου κυρίως।

Θα θελα να είναι για πάντα καλά!!

Δεν θέλω να το σκέφτομαι।Πήγαν όλα κατ ευχήν κι αυτό έχει σημασία για μένα।
Ανοίγω την τηλεόραση από "κακή" συνήθεια Τίποτε θετικό δε παίρνω Οι εικόνες γύρω στο κόσμο δείχνουν τη κακή πρόγνωση,ο Λαζό πια δεν με κάνει να γελώ, η αποτυχημένη προσπάθεια των ριάλιτι συνεχώς μπροστά μου, ο Ρασσούλης πέθανε ολομόναχος, και σκέφτομαι αυτό που είχε πει η μητέρα μου: "Με το καιρό τ αδέλφια γίνονται ξαδέλφια και τα ξαδέλφια ξένοι"

Δίκιο, άδικο, το χε πει!

Όλα μπερδεύονται μεταξύ τους σαν να έχουν άμεση σχέση, σαν να εξαρτώνται το ένα απ το άλλο

Απ τη φύση μου είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, δεν επιτρέπω να πέφτω για πολύ Η τάση για ανάταση υπερισχύει Τίποτε δεν πιστεύω πως είναι μάταιοΗ δυνατή σχεδόν εκκωφαντική φωνή της ψυχής μου, μου δίνει δυνατές σκουντιές Και πάντα την ακούω Και πάντα δεν πέφτω έξω.

Σε μια παρέα άκουσα: "Διώξε τους προδότες απ τη ζωή σου ,διότι εμποδίζουν την ευτυχία
σου"।
Σωστό ,λάθος? Ελέχθη!

Μπορεί να μην αφορούσε εμένα, αλλά το άκουσα


Η υπομονή που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά μου, με βοηθά να σκέφτομαι και να παίρνω ,τελικά σωστές αποφάσεις। Παρορμητική απερισκεπτί, δεν ήμουν ποτέ! Όπου είμαι , θέλω και είμαι।

Καλώς ,κακώς, το θέλω!



Είναι απίστευτα λυπηρό να μετανιώνεις για πράγματα ,λόγια και πράξεις που έκανες ενώ μπορούσες με σύνεση να τα είχες με υπομονή αγκαλιάσει।
Όπως είναι απίστευτο να μισείς λάθος ανθρώπους।
Έχεις δικαίωμα να αγαπήσεις λάθος αλλά να μισήσεις λάθος είναι αμάρτημα.
Η εικόνα που βγάζει ένας άνθρωπος προς τα έξω δεν εκλαμβάνεται το ίδιο। Ο καθ ένας απέναντι,την μεταφράζει όπως θα ήθελε να ήταν। Και είναι τόσο έντονη η ανάγκη αυτή, που το πιστεύει, το κάνει κτήμα του। Έχει πειστεί! Στην ουσία παραμυθιάζεται απ την ίδια του τη σκέψη।


Λογικό ή παράλογο, το κάνει!


Αν έγραφα έκθεση στο σχολείο τώρα , ο καθηγητής θα μου έγραφε, "εκτός θέματος" ή
¨τι θέλεις να πεις παιδί μου?"।
Κόπηκες!!

Έχω δίπλα μου
ένα φουλάρι, δώρο απ την φίλη-ψυχή Λένα
ένα ζευγάρι υπέροχα γάντια, απ την ανεκτίμητη φίλη , Δέσποινα,

μια Μπαμπούσκα από τον αγαπημένο μου,

δυο ξύλινες παπίτσες απ τα παιδιά μου,

κι

ένα εισιτήριο।


Μακριά , κοντά, δεν έχει σημασία!!
Ρισπέκτ!






Κωστής Μαραβέγιας, ταλαντούχος κι αγαπημένος!

Γραφή με φιλί, γιατί μου λείψατε:))





8 Φεβ 2011

El corazon.

Corazon,
να υπάρχεις
να ζεις
ν αγαπάς.

Corazon,
στην οικογένεια.

Corazon,
στα όνειρα
στους στόχους.

Corazon,
στη δράση
στην απόδραση.

Corazon,
στη στέρηση
την ταπείνωση.

Corazon,
στην εκτίμηση..
...
...
στην ευγνωμοσύνη.

Corazon,να είσαι κόρη
αδελφή,
μάνα.

Corazon, να είσαι σύντροφος.
.
.
.
El corazon να είσαι Φίλος.



Φίλος πραγματικός.

29 Ιαν 2011

Χιονάνθρωπε, sweetheart!



Ο χιονάνθρωπος, φαίνεται ακίνητος.

Δε νοιώθει, δε λυπάται.

Σε παγώνει αν τον αγγίξεις, αλλά λιώνει με το άγγιγμά σου.

Ο χιονάνθρωπος δε γελά.

Δακρύζει, και εσύ λες ..καλά...καλά.

Τον χτυπούν διασκεδάζοντας, γελούν και αυτός κομματιάζεται. Χάνει μέλη.


Υπάρχει μια σιωπή που δεν εισχωρεί ο κόσμος,
μια πανάρχαιη γαλήνη που την κουβαλάει στη καρδιά του
...και δεν την έχει απολέσει. Ποτέ του.

Αφιερωμένο σε αυτόν τον άνθρωπο, τον χιονάνθρωπο, που είναι πιο ζεστός, πιο ευαίσθητος, πιο αεικίνητος, και τόσο ασύλληπτος.
Απίστευτα παρεξηγημένος.

..καλά........ καλά!!

19 Ιαν 2011

...moments!

Η αλήθεια είναι πως το φαγητό είναι μια ιεροτελεστία για τη Κατρίν. Δίνει απίστευτη σημασία και βαρύτητα στην παρασκευή αλλά ακόμη περισσότερο στην εικόνα ενός πιάτου. Στην καθημερινότητά της κυρίως. Αυτή είναι που θέλει φροντίδα, η καθημερινότητα, η στιγμή,η ρουτίνα μας. Απ τον καφέ το πρωί, στο ξεκίνημα,για την ίδια, ως το τραπέζι για καλεσμένους αγαπημένους φίλους κάποια βραδάκια και απ τη συνοδεία φακής (σαν αυτής της Πόπης- εξαιρετική), μέχρι στο σολομό με μπασμάτι. Το προσέχει πολύ. Τις λεπτομέρειες, για να είναι ακριβής. Τις λεπτομέρειες της στιγμής της απλότητας και όχι της πολυτέλειας. Τις λεπτομέρειες της ζωής της.



Ακριβώς με την ίδια φροντίδα και ακόμη πιο πολύ φροντίζει και πιστεύει πως είναι ιεροτελεστία η επικοινωνία της και η επαφή της με τους ανθρώπους. Τους ανθρώπους που έχει επιλέξει η ίδια αλλά και η ζωή, να είναι κοντά της. Τους ανθρώπους που έχει επιτρέψει να τη πλησιάσουν και να τη γνωρίσουν. Σκέφτεται και τους ανθρώπους που συνεργάζεται. Συμπεριλαμβάνει ακόμη και τους συγκάτοικους της. Μια μεγάλη ομάδα, ένας μεγάλος κύκλος που πάντα μα πάντα έχει ένα μικρό άνοιγμα. Άνοιγμα, για να αποχωρούν οι άνθρωποι που είναι άλλης φιλοσοφίας, αλλά και όσοι, δεν θα πω δεν ήταν άξιοι, θα πω πως δεν αντελήφθησαν αυτήν τη ιεροτελεστία ποτέ. Συνέπειες αλλά και επιλογές. Επανέρχεται στην στιγμή, στην καθημερινότητα. Σε αυτή που θα μοιραστείς τα μικρά μικρά, σε αυτή που δεν ανταγωνίζεσαι για το ποιος είναι καλύτερος, σε αυτή που δεν κρίνεις, που δε μετράς, που δεν καιροφυλαχτείς, δεν κάνεις αυλή, δεν είσαι πλασέμπο. Αυτή, που είναι αντίλαλος αδιάψευστος και αν δώσεις θα πάρεις. Στην καθημερινότητα που αγαπάς, που έρχεσαι σε ένταση, συγκρούεσαι και αναζητάς μετά μόνο να τα ξαναβρείς για να ησυχάσεις και όχι να πεις "αν σ αρέσει". Σε τέτοιες φάσεις σκέψης σκέφτεται τους γονείς της που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τις Κυριακές κουβέντιαζαν ατελείωτα φτιάχνοντας τηγανίτες για τις κορασίδες και πάντα τα έβρισκαν μέσα από μια διαδικασία καθημερινότητας. Αυτή που μπορεί να τους κούραζε αλλά ήταν γνώριμη και έδινε λύσεις.



Αγαπάει τις στιγμές της καθημερινότητας, τις έχει υψηλά. Έχει αξία η μικρή μικρή στιγμή. Αυτή είναι που δημιουργεί τη βάση το σώμα και την κορυφή. Είναι μεγαλείο να έχεις ιδανικές μικρές στιγμές. Επαγγελματικές, οικογενειακές αλλά και ερωτικές. Να μοιράζεσαι με τους φίλους, τα παιδιά σου, με "τον άνθρωπό σου" . ¨Η "στιγμή" με τη φίλη σου, ο συμπορευτικός λόγος γίνεται αλυσίδα φιλίας . Η "στιγμή" με το παιδί σου, η στήριξη η παρηγοριά γίνεται δεσμός. Η "στιγμή" με τον άνθρωπό σου,η ερωτική γλώσσα το άγγιγμα, γίνεται βραχώδης ιστός. Ιστός αδιαπέραστος. Ανθρώπινος.


Το κρύο, αυτή τη φορά, σε αυτό το ταξίδι ήταν δυνατό. Σ ένα απ τα Αλπικά χωριά αγκαλιάσαμε τους -17!!
Χωρίς αυτάκια, δεν κυκλοφόρησε!

Το κρύο, κρύο αλλά τα χαμόγελα, χαμόγελα. Διαλεχτή, Κατρίν, Λένα!!

Εννοείται πως τρυπώσαμε μέσα στα γλυκά και η Τιρολέζα, ανετότατη στο κρύο!

Εικόνες......
...και στιγμές με ζεστή σοκολάτα, δίπλα στα ζεστα αυτάκια by desp!!

13 Ιαν 2011

...brain touch!!


St Wolfgang -παραλίμνιο χωριό

Ξεκινώντας, να ευχηθεί χρόνια πολλά, καλή, δημιουργική, αισιόδοξη, πλούσια και ζεστή χρονιά!!
Πλούσια και ζεστή από σκέψεις , καλοσύνες, συναισθήματα και αγγίγματα νου. Ναι αγγίγματα νου!! Δύσκολο ε??

Δεν θέλει ν αναφέρει καθόλου τα πολιτικά δρώμενα, δε θέλει να δώσει έμφαση στις οικονομικές αλλαγές αυτού του τόπου. Έτσι κι αλλιώς , θέλοντας και μη προχωράμε. Η είσοδος του κάθε σπιτιού κρύβει απίστευτα μυστικά. Kρύβει χαρές και πόνους, κρύβει στερήσεις και δώρα. Δε θα βγάλει φωνή διαμαρτυρίας . Δε θέλει. Ο καθ ένας από εμάς επιβάλλεται να βρει το τρόπο. Το τρόπο και το δρόμο που θα τον κάνει να χαμογελά ή να λυπάται. Όλα είναι στο νου. Αρκεί να τον αγγίξεις.


Το ΄10 δύσκολο, αλλά έφυγε όμορφα. Με αγαπημένους φίλους συντροφιά, με πάρτυ-χορό, δάκρυα, με ανατροπές , επιστροφές και τόση γνώση που σκέφτεται τι δύναμη έχουν οι δυσκολίες. Ευτυχώς που υπάρχουν. Είναι ευγνώμον.

'Ήρθε το δεσποινάκι, χορέψαμε, με τον Marc, τη Val, τον Ερμή, γνώρισα αγαπημένους μπλογκόφιλους. Το Γαβρίλη, τη Πόπη, τη Κική. Ήθελα να συναντήσω τη Ταλι, το sofarάκι, τη Fevis, και τη glayki, να ξαναδώ τη Γεωργία.

Όσο δύσκολη και να ήταν αυτή η χρονιά ,έφυγε με τιμές. Στο καλό να πάει, στο καλό!!



Το '11 λοιπόν, ήρθε με αγάπη ,πολύ, το καλοδέχθηκε, το τραγούδησε , του έταξε, πήρε δώρα, ένα εξαιρετικό γούρι, ένα ζευγάρι γάντια φιν φον(αυτά θέλουν μοναδικό αφιέρωμα) ,ευχήθηκε!
Ας δυναμώσουμε τις αξίες και τις πεποιθήσεις μας. Ας νοιώσουμε όμορφα. Πώς? Ξεκινώντας απ την ερμηνεία που δίνουμε εμείς στα γεγονότα. Ξεκλειδώνοντας τους φόβους μας. Αγγίζοντας το νου!!!



Ταξίδεψε!

Και αυτό το ταξίδι τα είχε όλα. Θα μοιραστεί εικόνες, θα μοιραστεί συναισθήματα και θα το χει για αρκετό καιρό συντροφιά. Salzburg, Tirol, Innsbruck, Wien, Kitzbuhel, Oppendorf και πολλά Αλπικά χωριά μέχρι Bratislava. Ούτε το κρύο, ούτε οι δύσκολες στιγμές ήταν άξια να χαλάσουν τις μαγικές ,παραμυθένιες εικόνες που πέρασαν απ τη ματιά της. Τόσο όμορφες ,σχεδόν ψεύτικες. Τρύπωνε και αφηνόταν τελείως μέσα σε αυτά τα ξύλινα σπίτια, που τυλιγμένα απ το χιόνι, έδιναν χρώμα. Έλεγε συνεχώς, για τις όμορφες στιγμές!! Ονειροπολούσε . Με επιλογές αγαπημένες, εδώ ταιριάζει, "άγγιζε το νου". Λατρεύει αυτή την έκφραση. Τη θεωρεί μαγική. Είναι το κλειδί.

Δεν σε αφήνει να πέσεις έξω. Σε ωθεί και σε φρενάρει μαζί. Τη σωστή στιγμή.

Την επόμενη φορά εδώ θα απολαύσει spa,

..και σάουνα στο χιόνι!!