Entertainment.

Το Άμστερνταμ είναι μια ζωντανή πόλη. Δε σε αφήνει να βαρεθείς μιας και όταν ανάψουν τα νυχτερινά φώτα το μόνο που θέλεις είναι να βγεις σε κάποιο μπαράκι . Όμορφο σκηνικό. Στις περισσότερες γωνιές, στα γεφυράκια πάνω απ τα κανάλια ,έχει cafe και bar. Τα μεσημέρια τραπεζάκια στο χάδι του ήλιου και το βράδυ με ποτό στο χέρι έξω μια ατμόσφαιρα χαράς και διακοπών. Κυκλοφορείς με απόλυτη ασφάλεια παντού. Στη παλιά πόλη περνοδιαβαίνουν άλογα τεράστια αλλά τεράστια λέμε, με καβαλάρηδες που ελέγχουν τα πάντα. Η Αστυνομία εποπτεύει διακριτικά, επεμβαίνει όπου χρειάζεται και σου δημιουργεί ασφάλεια ότι ώρα και να είναι.

Στα περίφημα coffe shop δε μπήκαμε,γιατί άλλωστε?Χαρακτηριστική σήμανση με δενδρύλια απ έξω,μπάφες και τσιγαριλίκια, όπως επίσης κέικ με μαγικά μανιτάρια που σου φέρνουν τη πολυπόθητη "χαρά"!Δε δοκιμάσαμε, παρ όλο που το λέγαμε υπό τύπου αστειότητας," ένα cannabis ice tea please!!" Όχι όχι ,μέχρι strawberry martini!

Την Ολλανδική κουζίνα για τα δικά μου δεδομένα τη βρήκα βαριά. Σάλτσες με πολλά λαχανικά και καρυκεύματα που ένα απλό πιάτο το έκαναν δύσπεπτο. Πολύ πατάτα τηγανητή. Η φρέσκια η δική μας δε συγκρίνεται, με τίποτε, σαφώς ανώτερη!!! Α ναι, τα bitter-ballen (κροκετούλες τυριού) εξαιρετικές.

'Ένα απ τα εστιατόρια που τιμήσαμε ,εκεί γιορτάστηκαν και τα γενέθλιά μου πανηγυρικά, ήταν το Christophe, στη Leliegracht. Θαλασσινό μενού. Εξαιρετικό σέρβις,σ ένα περιβάλλον με αισθητική. Αυτό ήθελα. Ένα πλατό τυριά ζητήσαμε για το κρασί και ήρθε τρόλεϊ ολόκληρο να διαλέξουμε απ τη φοβερή ποικιλία που υπήρχε. Σορμπέ για ν απολαύσουμε τα εκπληκτικά γλυκά και ανθρακούχο νερό για να χωνέψουμε!!

Art de la table!!

Στρειδι του Σεφ!

Αστακουδάκι-πατατούλες

Σιναγρίδα-ταμπουλέ-πατατούλες

Πόσα τυρακια πια??

Ποιος ρώτησε για μπύρες?? Ενδιάμεσα των πολιτιστικών επισκέψεων τιμούσαμε και μια μπύρα παγωμένη. Στο Μουσείο της Ιστορίας είχε ένα απίθανο ρεστοράν στην αυλή που δεν υπήρχε περίπτωση να μη σταθείς για ένα μπυρόνι.

Αφήνω για το τέλος την περίφημη βόλτα στη περιοχή Red Light του de Wellen. Έχει καταντήσει τουριστικό το μέρος αυτό, ναι ναι. Εκεί που οι περίφημες βιτρίνες εκθέτουν πανέμορφα κορίτσια που προσφέρουν λίγες στιγμές ευχαρίστησης. Στη πρώτη στροφή πέσαμε σε μια βιτρίνα με δυο γιαγιάδες παρέα. Είναι αστείο!Κι όμως! Τουλάχιστον 60 ετών με ζαρτιέρες και γοβίτσα. Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. Παρακάτω στα στενάκια ήρθαν και οι κούκλες. Πέρα απ το θέαμα,παρατηρούσα τους απίστευτα μοναχικούς άνδρες που χάζευαν με τις ώρες αυτά τα πλάσματα. Ανδροπαρέες όλων των ηλικιών με αστεία ,με πειράγματα, στην ουσία χλεύαζαν και ποθούσαν μαζί. Το συναίσθημα που μου δημιουργήθηκε και για τις δυο πλευρές ήταν απογοητευτικό και λυπηρό. Εμπειρία.





Εννοείται πως πήρα και stroopwafels. Μαλακά μπισκότα με καραμέλα. Απλά τέλεια!!!!Α ναι και ένα καθρέπτη και ένα ποδήλατο(ψέέέέμα χε χε):)))

Αυτά τα λίγα γι αυτό το ταξιδάκι. Πολλά δεν έγραψα και πολλά δεν είδα.

Ευχαρίστως όμως ξαναπήγαινα.

Γλυκά φιλιά:))

Τη μικρή Ολλανδέζα,δεν την είδα!!

Πάει πέρασε!

Όχι η βόλτα στο Άμστερνταμ, βεβαίως, αλλά μια μικρή διαταραχή της υγείας που ήρθε με την επιστροφή. Όλα καλά. Δεν υπάρχει περίπτωση μετά από αναποδιά να μην έρθει χαρά, το πιστεύω. Οπότε αναμένω!!

So!!

Τη πρώτη ημέρα ξεκινώντας μεσημεριανοαπογευματινή βόλτα διαπίστωσα στη πλατεία Dam εκ πρώτης, ένα άλλο κέντρο της γης. Νόμιζα πως η Νέα Υόρκη είχε αυτή τη "χάρη".Κέντρο της γης!! Η διαφορά μεγάλη βέβαια. Στο Άμστερνταμ δε συνάντησα τη θλίψη στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων, την αγωνία επιβίωσης. Ήταν και οι ίδιοι φιλόξενοι σε αυτό το ξένο,για τους ίδιους,τόπο. Σ αυτή τη ζωντανή πόλη που όλοι έτρεχαν αλλά ΔΕΝ ακούγονταν, είδα με συμπάθεια "τα σοκολατάκια". Γενικότερα υπάρχει ένα πνεύμα φιλοξενίας και εξυπηρέτησης εκεί. Μιλούν όλοι άπταιστα αγγλικά και η προθυμία τους σε σκλαβώνει. Πάντως η συγκεκριμένη πλατεία δεν με ενθουσίασε.


Πολύ ποδήλατο!

Για να μπορέσεις να επισκεφτείς όλα αν όχι τα περισσότερα Μουσεία, 50 στο σύνολό,θέλεις αρκετές ημέρες.

Σε μια εξαιρετική συνοικία μαζί με άλλα,δεσπόζει το Μουσείο του Vincent Van Gogh. Απίστευτη έκθεση που λίγο πολύ δείχνει τα έργα του ζωγράφου σε διάφορες σημαντικές στιγμές της ζωής του καθώς επίσης και των μαθητών του. Μ εντυπωσίασε.

Το σπίτι της Άννας Φρανκ , διαφορετική εμπειρία και γνώση. Εκεί γράφτηκε το ημερολόγιό της με σημαντικές για την εποχή αναφορές. Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο με την ιστορία της όπου μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Αλλά και η ίδια σαν προσωπικότητα.

Το Μουσείο Θεάτρου. Έργα ζωγραφικής και αναφορά σε όλες της μορφές θεάτρου απ τον Μεσαίωνα εώς τον 21ο αιώνα. Εξαιρετικές παραστάσεις.

Πολλά δε προλάβαμε. Ένας λόγος για να ξαναπάμε.






Παρατηρούσα τα σπίτια στον νυχτερινό περίπατο να έχουν τις κουρτίνες ορθάνοιχτες. Μου έκανε εντύπωση. Τα φώτα των σπιτιών έκαναν ένα αντικατόπτρισμα στα κανάλια που η εικόνα δε περιγράφεται. Τα κανάλια!! Τι ομορφιά! Απ τα τέσσερα κεντρικότερα το καλύτερο για μένα ήταν το κανάλι του Singel!Το περπάτησα στην άκριά του με επιφωνήματα σε κάθε γεφυράκι που έπρεπε να τα καταγράψω για να καταλάβετε τον ενθουσιασμό. Τα σπίτια με εκπληκτική αρχιτεκτονική πανύψηλα με χρώματα που έδεναν τέλεια με τα νερά , τα τουλιπάκια,τα ποδήλατα. Σ έστελναν κάπου.

Ναι πολύ ποδήλατο!!

Τ ομολογώ πως την πρώτη ημέρα θα έλεγαν για μένα ,"ένα τρελό, περιφέρεται στο ποδηλατόδρομο και θα το πατήσουμε!!" Ντριν ντριν ντριν άκουγα πίσω μου συνεχώς. Το χαιρόμουν. Μια πόλη με έντονους ρυθμούς πρωί βράδυ, πολύ κόσμο, γεμάτο τραμ που πηγαινοέρχονταν να μην ακούς κορναρίσματα παρά μόνο ένα ντριν ντριν ποδηλάτου! Εξαιρετικό?? Τέλειο!!

Πανέμορφες εικόνες έμειναν!!

Τσίου:))))

Άμστερνταμ 1

Με πολύ χαρά ξαναεπέστρεψα στο σπιτικό μετά από το ταξίδι αυτό. Όχι δεν πήρα μαζί λαπιτόπι,μόνο φωτογραφική και καλή διάθεση. Λέμε!!

Αρκετά είδαμε ,γνωρίσαμε, πάθαμε, γελάσαμε, τρομάξαμε ( θα σας πω ),γευτήκαμε, ήπιαμε,γενικώς ευχαριστηθήκαμε. Ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος με ήλιο που μας έκανε όμορφη τη γνωριμία και την επίσκεψη στη πόλη τη μέρα, αλλά το βράδυ για να σουρτουκέψουμε θέλαμε το κάτι παραπάνω για ζέστη. Αφήνοντας χωρίς καθυστερήσεις τις αποσκευές και διαπιστώνοντας την όμορφη φιλοξενία του ξενοδοχείου που θα μέναμε, ξεκινήσαμε για μια πρώτη γνωριμία - προσανατολισμό με τη πόλη διασχίζοντας γεφυράκια -γεφυράκια πάνω απ τα αμέτρητα κανάλια και τα φιλόξενα καφέ. Η πρώτη εντύπωση μας κέρδισε.


Από την ιστορία του Άμστερνταμ που είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και εκεί κάπου στο 14ο αιώνα, και έχοντας μπροστά μου ένα απ τα λίγα κτίρια που διασώθηκαν μετά από την πυρκαγιά που κατέστρεψε τα δύο τρίτα της πόλης- ξύλινα σπίτια τα περισσότερα τότε-, μαγεύτηκα. Στην πλατεία Νιούμαρκτ. Το Βάαχ. Τις Κυριακές που ο καιρός ανοίγει γίνεται μια ενδιαφέρουσα αγορά με αντίκες, που δυστυχώς δεν πρόλαβα. Στο Βάαχ ο Ρέμπραντ ζωγράφισε "Το Μάθημα Ανατομίας",όπου σήμερα βρίσκεται στο Ιστορικό Μουσείο του Άμστερνταμ. Σήμερα είναι εστιατόριο.


Το Ιστορικό Μουσείο , φιλοξενεί εκτός των άλλων πίνακες του Ρέμπραντ, του Μπραακένσιεκ, του Μπερκχέιντε και άλλων ανώνυμων καλλιτεχνών που θα σημειώσω πως είναι εξαιρετικοί και απεικονίζουν την ιστορία της πόλης. Γλυπτά, πανοπλίες, και δυο ασημένια κλειδιά που παραδόθηκαν στο Ναπολέοντα. Το κτίριο περιβάλλει λιθόστρωτες αυλές και διατηρεί κατά πολύ την μορφή που είχε το 17ο αιώνα, πριν ακόμη στεγαστεί το Μουσείο, όταν ακόμη ήταν η Μονή του Σαντ Λουσιέν και μετέπειτα ορφανοτροφείο. Στα τοιχώματα δε του πλακόστρωτου δεσπόζουν τεράστιοι πίνακες που απ το εσωτερικού του κτιρίου βλέποντάς τους σου προκαλείται απίστευτος θαυμασμός.

The City Secretary Jacob de Vogelaer is portrayed here seated at his desk,while a young clerk brings him a letter.
(Άγνωστος καλλιτέχνης)

"Three orphan girls"
Therese Schwartze

"Μάθημα Ανατομίας"
Rembrandt
Το τελευταίο έργο εξαιρετικό. Ο Ρέμπραντ απεικονίζει την ανατομή ενός κακοποιού που καταδικάστηκε σε θάνατο.

Δύσκολο μια φωτογραφία να μεταφέρει το μεγαλείο ενός έργου.
Ας φύγω απ τη τέχνη όμως που δε τελειώνει σε δυο φώτο και ας κάνω τον περίπατο που έκλεβε απίστευτα το χρόνο. Νύχτωνε και δεν ήθελες ν αφήσεις κάτι που να μη το δεις.

Επιστροφή για ξεκούραση. Η επόμενη θα μας βρει στην Συνοικία των Μουσείων,
και η μεθεπόμενη στις πιο γκουρμέ γεύσεις!!!!!!

Φιλί φιλί