Σκέψη μου

Η υπομονή που έχω σ αυτή τη ζωή ή θα με ανταμείψει ή θα με καταστρέψει!!!

10 Οκτ 2011

Πάμε Salero!

Για να συνδέσω τα προηγούμενα θα πω πως η εσωτερική αναζήτηση δεν σταματά ποτέ, είναι κάτι, που σε βάζει σε διαδικασία συνεχόμενης αυτοβελτίωσης. Το υπηρετώ τρελά. Αυτό όμως για να πετύχει, θέλει διαλείμματα. Διαλείμματα ανεμελιάς. Θέλει λίγο τρέλα. Τόσο , όσο. Εκεί επέρχεται η ισορροπία. Εξ άλλου η αυστηρότητα,  το γιατί και το διότι, οι συνεχόμενες επεξηγήσεις για όλα, σε φέρνουν στο άλλο άκρο. Κάπου στη μέση, θα παίζουμε και θα περνάμε καλά. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. να είμαστε καλά. Κι εμείς και οι άνθρωποι που είναι κοντά μας.

Time for break, και πάμε Εξάρχεια. 
Στις κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ιστορικής μας πορείας,και  λόγω φοιτητικού χαρακτήρα, σφραγίστηκε η κοινωνική ζωή και η πολιτιστική ταυτότητα αυτής της συνοικίας. Όσο "κακό" όνομα όμως και να απέκτησε μιας και έγινε πόλος έλξης συγκρούσεων και τόπος εκτόνωσης αν μου επιτρέπεται να το πω, είναι ένα απ τ αγαπημένα μέρη για φαγητό Σάββατα μεσημέρι, και όχι μόνο.

Σε ισπανικό στυλ, σε μια υπέροχη αυλή, με γραφικά παλιά παραθυρόφυλλα τριγύρω, με γλαστράκια πολύχρωμα, αλλά και με παιδιά που σερβίρουν γνωρίζοντας τι σημαίνει εξυπηρέτηση και φιλοξενία, απολαύσαμε εξαιρετικό και με πολύ καλές τιμές για την εποχή, φαγητό. Εξαιρετικό ,καλομαγειρεμένο, χορταστικό. Απλά , απλό!! Τόσο όμως ώστε ενώ τα τραπεζάκια και οι χρωματιστές καρέκλες του δίνουν απέριττο χαρακτήρα, το καλό φαγητό και οι ιδανικές για εμάς γεύσεις, το βάζουν στην πολυτέλεια.

Salero.

.....που θα πει αλατιέρα. Όπου η αλήθεια είναι πως δέσποζε σε όλα τα τραπέζια. Χοντρό αλάτι σε μύλο με σπιρτόζα γεύση. Το φαγητό, που δεν έχει σημασία να το περιγράψω νομίζω, ήταν πεντανόστιμο και η τσικουδιά το απογείωνε. Παρέα, όπου κρυφάκουγε συνεχώς(!!!), ένα σπουργιτάκι που πετούσε στα φύλλα και στα κλαριά των φυτών. Ήταν Salero κι αυτό!!Το έκανα κολλητάκι!
Τέλος και θα το λέω συνεχώς όπου και να βρίσκομαι είναι οι μουσικές επιλογές, την ώρα του φαγητού. Στο Salero λοιπόν τα ακούσματα με τζαζίστικες διασκευές έβαζαν σε ιδιαίτερη επικοινωνία όλες τις αισθήσεις. Μπράβο τους.Το καταχαρήκαμε!
Θα ξαναπάμε Salero, γιατί
οι δυσκολίες, που χωρίς να το έχουμε επιλέξει και μας έχουν βρει, θα έχουν μάκρος. Οι αλλαγές του τρόπου ζωής είναι πια γεγονός. Αλλάζουμε καθημερινά, αλλά δεν θα παραιτηθούμε!!



Σκεφτόμουν και το υποστηρίζω πως η πολυτέλεια δεν είναι  βιτρίνα. Πολυτέλεια είναι να σμίγεις με αγαπημένα πρόσωπα. Να προσφέρεις λόγο. Να γελάς με όλη σου τη καρδιά. Ν αγκαλιάζεις ζεστά. Να συντροφεύεις. Να δίνεις ζωή σ ένα λουλούδι. Ένα χαμόγελο συμπαράστασης σ έναν άγνωστο. Είναι το μοίρασμα απέναντι-απέναντι.
Τίποτε και καμία οικονομική κρίση δεν μπορεί να στερήσει τα παραπάνω.

Επιλογή μας λοιπόν:)))


14 σχόλια:

Tali είπε...

δεν μου λες πολυαγαπημενη??
μηπως θα γινεις και συ στυλιτισσα??φορας και καφτανι??διαβαζεις Κοελιο?? απο που πηγαζει σε αυτο το μποι τοση ηρεμη σκεψη και περισσυλογη?? σε πειραζω ..με ολα συμφωνω!!ειδικα με τον ορισμο της πολυτελειας που ειναι να ξερεις τι θες , να ξερεις να αντεχεις , να επιμενεις και φυσικα να κερδιζεις...(καλα τον μορφοποιησα λίγο αλλα τεσπα..) )

Glayki είπε...

η προλαλήσασα τον τελευταίο καιρό έχει μεγάλα κέφια στα σχόλιά της!
Επι του παρόντος ποστ...πάμε παντού αρκεί να είμαστε με αγαπημένα πρόσωπα ,πάμε με ό,τι έχουμε,όπως μπορούμε γιατί διαφορετικά δεν παλεύεται η κατασταση!Φιλιά πολλά!

katrine είπε...

Να σου πω,να σου τα πω Τάλι μου, ότι θέλεις!!!!Λοιπόν, ούτε καφτάνι φορώ, ούτε το χω για στυλίτισσα, ΔΕΝ το χω!!Αλλά να σου πω??? Να ομολογήσω???
Μιας και είπες για Κοέλιο, αν, λέμε αν, αν, προσεξε τι εννοώ, αν , ήμουν η άμεσα εμπλεκόμενη στη ζωή του Ρώσου επιχειρηματία Ιγκόρ, θα ήμουν ικανή για όλα. Ακόμη και για καφτάνι!! Εξ άλλου το μπόι , που λες θα το αναδείκνυε!!

Πόσο σε φιλώ πόσο σε φιλώ Ταλισκεράκι μου, που με συμπληρώνεις!

(Όλα ήρεμα απόψε, "Τα παιδία παίζει")
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

katrine είπε...

Μονδέλα μου σοφή και γλυκιά, η Τάλι είναι μιά, το γνωρίζουμε!!
Ναι ναι μόνο τα αγαπημένα πρόσωπα έχουν τη δύναμη ν απαλύνουν αν θέλεις, όλα τα δυσκολα που περνάμε και είναι μπροστά μας.

Θα πορευτούμε με αυτή την απέριττη πολυτέλεια, darling!!!

Φιλάκια, καλό βραδάκι my glk;))

Μηθυμναίος είπε...

«Είναι το μοίρασμα», καλή μου φίλη, αυτό έχει σημασία, αν στο Salero το βρίσκεις αυτό, τι πιο ωραίο, άλλωστε το αλάτι δίνει γεύση…
Οπότε, πάμε Εξάρχεια!
Επιλογή μας λοιπόν:)))

katrine είπε...

Στράτο μου, καλά λες, "το μοίρασμα", που σε όποιο τελικά Salero βρίσκεσαι, το κάνει όμορφο ιδανικό και τέλειο!! Μιας και έτυχε λοιπόν, πάμε Εξάρχεια!!!

Έχω την εντύπωση πως δεν με αναγνώρισες στη Justine!! Την επόμενη όμως θα τα πούμε, ναι??!!

Καλή εβδομάδα με ευχή να έχουμε αντοχές:))))

Ra Ma είπε...

Αφού θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες, θα πω πως αυτό το κείμενο είναι για περιοδικό!

Καλή σας ημέρα! :-D

My blueprint είπε...

Αυτό το τελευταίο χαμόγελο είναι το μότο της ζωής μου. Για το εστιατόριο, ζηλεύω που δεν μπορώ να πάω!
Καλημέρα Κατερινάκι.

Μηθυμναίος είπε...

Αποκλείεται! Το συζητήσαμε και με τον "Μαρκόνι", θα το επιβεβαιώσει... ίσως να έφτασες αργά...

Με την καλημέρα μου από την Καλαμάτα!

Justine's Blog είπε...

Κατρινάκι,
Πόσο ωραία βόλτα, πόσο δικιά σου, πόσο αληθινή! Τα Εξάρχεια θα μείνουν γιά πάντα το ορόσημο της ανήσυχης νιότης. Κι όταν εκεί θα γυρνάμε στο Σαλερό ή αλλαχού, πάντα θα κλείνουμε το μάτι στους καιρούς της νιότης.
Συμφωνώ απόλυτα με το φτασμένο κείμενο σου, πως δηλαδή κανείς δεν θα μας πάρει αυτό που είμαστε, κανείς δεν θα μας κλέψει το χαμόγελο.
Σε γλυκοφιλώ από ηλιόλουστο μοναδικό Μόντρεαλ

katrine είπε...

Marc αγαπημένε όλων, χαίρομαι που σου άρεσε, ευχαριστώ για τα λόγια σου ,αλλά σε ευχαριστώ και για πολλά ακόμη!!!

Καλό βραδάκι;)

katrine είπε...

Δέσποινά μου, όταν ένα πρόσωπο δεν έχει ρυτίδες γέλιου και χαράς, γερνάει γρήγορα. Οι ρυτίδες της μιζέριας είναι καλά χαραγμένες ,δεν σβήνουν και αναγνωρίζονται.

Χαμογελάμε, ομορφαίνουμε και μας φαίνεται!!

Φιλιά πλατιά χαμόγελα:)))))))))

katrine είπε...

Η αλήθεια είναι πως άργησα να φθάσω καλέ μου Στράτο, αλλά η ματιά μου σε είδε από μακριά. Ίσως την ώρα που έφευγες.

Να περνάς όμορφα,
πολλές καλησπέρες:::))))

katrine είπε...

Justinaki μου,
οι στιγμές είναι αυτές που κάνουν την διαφορά.
Και όταν τα σημεία που επιλέγεις, αγκαλιαστούν με αυτές τις στιγμές, δεν μπορεί παρά για πάντα να παίζεις με τη νιότη!!

.....και εννοείται, πως δεν θα επιτρέψουμε, να μας πάρουν το χαμόγελο,
......και φυσικά,ένα ακόμη θα συνδιάσουμε,μπονιτα μου.

... Όχι όχι, αυτό θα στο πω δια τηλεφώνου!!!

Σε φιλώ αγκαλιαστά:)