Σκέψη μου

Η υπομονή που έχω σ αυτή τη ζωή ή θα με ανταμείψει ή θα με καταστρέψει!!!

14 Δεκ 2009

Καλό ταξίδι Θοδωρή:((

Δεν θα πρεπε ίσως να γράψω εν όψη εορτών ένα τέτοιο λυπηρό γεγονός, αλλά είναι προσωπική ανάγκη.

Πριν από χρόνια και στα πλαίσια, πάντα, της ευθύνης και της θέσης που έχω στον επαγγελματικό μου χώρο, έκανα παρατήρηση σ ένα μικρό,τότε αγόρι, που πίσω από μια πόρτα κάπνιζε, ενώ απαγορευόταν. Τρομαγμένο με κοίταξε ζητώντας "συγνώμη". Του χαμογέλασα , και γύρισα τη πλάτη. Από τότε όποτε με συναντούσε μου έγνεφε με νόημα, του πόσο υπάκουος ήταν. Τον συμπαθούσα. Άσχετα αν τον έβλεπα με αυστηρότητα, υπενθυμίζοντας με το βλέμμα μου, την παρατυπία του.

Ανήσυχο παιδί ο Θοδωρής ,αλλά πολύ φιλότιμος. Πριν από χρόνια είχε χάσει τον αδελφό του. Αυτό του είχε κοστίσει, και του φαινόταν.

Σάββατο ξημερώματα με τη μηχανή του μαθαίνουμε ,πως άφησε την τελευταία του πνοή στο δρόμο. .......................32 χρόνων.


"Στο καλό Θοδωρή, να είσαι ήρεμο παιδί εκεί που πας. Δεν ήθελες να αφήσεις τον αδελφό σου μόνο τις γιορτές. Κι αν σου έκανα και παρατηρησούλες, σε εκτιμούσα".



Από τον "Προφήτη" του Khalil Gibran του αφιερώνω ένα απόσπασμα:


"Σαν είστε λυπημένοι, κοιτάξτε πάλι την καρδιά σας. Αληθινά θα δείτε πως θρηνείτε, γι αυτό που ήταν η χαρά σας.
Κάποιοι λεν΄πως "η χαρά είναι σημαντικότερη από τη θλίψη". Και κάποιοι άλλοι απαντούν πως "όχι, πιότερο σημαντική είναι η λύπη".
Σας λέγω πως δεν ξεχωρίζονται.
Μαζί εμφανίζοναι. Η μια σάς συντροφεύει στο τραπέζι, η άλλη κοιμάται στο κρεβάτι σας.
Η αλήθεια είναι πως ανάμεσά τους ταλαντεύεστε σαν της ζυγαριάς τουε δίσκους, πότε στη χαρα και πότε στη λύπη.
Μόνο σαν μείνετε άδειοι,ακλόνητοι θε να ΄στε κι αταλάντευτοι.
Κι όταν ο θησαυροφύλακας ψηλά σας σηκώσει, ζύγίζοντας το χρυσάφι και το ασήμι του,χρεία είναι ν΄ανυψωθεί ή να πέσει η χαρά ή η θλίψη"



25 σχόλια:

La Gigi είπε...

καλο του ταξιδι! ο δικος μας ο Θοδωρης θα ηταν τωρα 29, αλλα κι αυτος με τη μηχανη του.....

fevis είπε...

Εγώ πάντα όταν μαθαίνω τέτοια φοβερά νέα σκέπτομαι τους γονείς... Ειδικά αυτούς, που χάνουν μέσα σε λίγα χρόνια δυο παιδιά... Τι να πεις... Πως να αντέξουν... Καλό του ταξίδι λοιπόν και κουράγιο σε αυτούς που άφησε πίσω...

Talisker είπε...

γμστα!
χαλια με εκανες
δεν ναι μονο που ηταν νεοτατος

μα που απο οσα λες ηταν πολυ καλο παιδι!

ο ανθρωπος που στην παρατηρηση αντιδρα με μια συστολη κι οχι αντιδραση ή επιθετικοτητα
παντα με συγκινει


-ωρα καλη παλικαρι.

island είπε...

Ψιτ... Άσχημα πράγματα. Αλλά με δύναμη ξεπερνιούνται.

Σταλαγματιά είπε...

Κι αυτοί οι γονείς που να βρουν στήριγμα καιι πως ν αντέξουν ....καλο ταξιδι Θοδωρή !!

δεσποιναριον είπε...

τριανταδυο ε; ενταξει τι να πω τωρα. Λυπαμαι Κατερινακι, ας βρει τον αδερφο του τουλαχιστο να μην ειναι μονο του.

δεσποιναριον είπε...

τριανταδυο ε; ενταξει τι να πω τωρα. Λυπαμαι Κατερινακι, ας βρει τον αδερφο του τουλαχιστο να μην ειναι μονο του.

katrine είπε...

@ melissoula:

Στενάχωρες θύμησες Mel μου.
Ένα γιατί, σε όλες τις περιπτώσεις........:((

katrine είπε...

@ Fevis:

Απλά, δεν αντέχεται.

...και κάνει κρύο ρε γαμώτο εκεί κάτω.Αβάσταχτο.
Τα παλικάρια, η μητέρα....έχεις δίκιο.

Καλό του ταξίδι

katrine είπε...

@ Talisker:

Ναι , σεβόταν Tal μου, του μίλαγες και σε άκουγε με προσοχή.

Δυο μέτρα παιδί έλεγε συγνώμη και το εννοούσε.

Ώρα καλή του

...στα πατώματα πέσαμε όλοι...

katrine είπε...

@ island:

Ο άνθρωπος έχει δύναμη που πολλές φορές δεν τη γνωρίζει.

...ο χρόνος ίσως

όχι, όχι δεν θ αντέξει η μητέρα του, τη γνωρίζω/ Πολύ άσχημα πράγματα, ναι.

katrine είπε...

@ Σταλαγματιά:

Αναστασία μου, δεν θ αντέξουν.

Δυο παιδιά έχασαν. Τίποτε δεν έχουν άλλο..

Να κοιμηθεί ήσυχο, να γαληνέψει.

katrine είπε...

@ δεσποινάριον:

Ναι, είναι παρέα σ αυτή τη κακιά μοίρα Δεσποινάκι μου. Η σκέψη που είναι παρέα ,αυτή είχα και εγώ και το λέω από χθες συνεχώς.
....τι να σκεφτώ μωρέ,
τι στο καλό τα βρήκε!!!

Ρούλα είπε...

δυστυχώς Κατερίνα καθημερινά αποδεκατίζονται νέα παιδιά με τις μηχανές.τα ζεις και συ,τα ζω και γω καθημερινά και το πρώτο που σκέφτομαι είναι η μανούλα τους.δεν ξεπερνιέται ποτέ ο θάνατος και μάλιστα όταν είναι αιφνίδιος ακόμη χειρότερα.διπλός πόνος για τους γονείς αυτούς,αβάσταχτος όπως λες,να χάσουν τα παιδιά τους.
πριν ένα χρόνο γνώρισα στο νοσοκομείο την μητέρα ενός παιδιού που είχε φύγει σε τροχαίο με μηχανή.αν και είχαν περάσει αρκετά χρονια ήταν σκιά του εαυτού της και το μόνο που την παρηγορούσε ήταν ότι έδωσε πολλή αγάπη στο παιδί της,το χόρτασε όπως μου είπε αγάπη.
καλό ταξίδι θοδωρή,μας θύμισες πόσο πολύτιμη είναι η ζωή παρά τις δυσκολίες της που φαντάζουν παιχνιδάκι.

orfia είπε...

Κριμα...αυτοι οι γονεις πως θα ζησουν απο εδω και περα...δεν αντεχεται...ο χαμος..

koulpa είπε...

ήμουν ήδη στενοχωρημένος.. με απόκανες.. :(
και για αυτούς.. που αποτελούν ένα μικρό χωριό κάθε χρόνο.. κανένας δε διαδηλώνει.. κανένας δεν αναρωτιέται.. κανένας δεν ασχολήται.. :(

άντε καληνύχτα :)

Artanis είπε...

Κρίμα, νέο παιδί...
καλημέρα Κατρίν μου...

katrine είπε...

@ Ρούλα:

Ναι , πόσο δίκιο έχεις βρε Ρούλα!!
Στεναχωριέμαι και εγώ για διάφορα , κακώς. Όλα έχουν λύση , αυτή η απώλεια ,και αιφνίδια, όχι........

Ας ησυχάσει το παιδί

katrine είπε...

@ orfia:

Aπλά Λένα μου, δεν υπάρχει παραπέρα για τους γονείς, νομίζω,

δεν αντέχεται

katrine είπε...

@ Koulpa:
Ναι άστα και εγώ έτσι, δεν ήμουν πολύ καλά και απέγινα.

Μεγάλη η ομάδα των νέων που αφήνει πνοή στο δρόμο,ποιος να ασχοληθεί.

Καλό μεσημέρι Koulpa μου

katrine είπε...

@ Artanis:

Το μεσημέρι θα πάει στο παγωμένο σπίτι του ο Θοδωρής
Κρίμα ,ναι.

Καλη σου μέρα εκει μακριά που είσαι Αρτάνις μου
και ποτέ δεν μας ξεχνάς

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Τι δυσαρεστο γεγονος.Καλο του ταξιδι.Για τους γονεις νομιζω οτι δεν υπαρχει αυριο μετα απ΄αυτο.

katrine είπε...

@ ΓΙΑΝΝΑ:

Δεν θέλω Γιάννα μου να μοιραστώ τι άκουσα πως είπε η μητέρα του.

Θλίψη και λύπη, τίποτε άλλο.

Phivos Nicolaides είπε...

Συγκλονιστικό. Για τους γονείς δεν υπάρχουν λόγια να πει κανείς. Τρυφερό το αφιέρωμα σου, που δείχνει λεπτά αισθήματα.

katrine είπε...

@ Phivos Nicolaides:

Ο εργασιακός χώρος, μας υποχρεωνει αρκετές φορές να γινόμαστε αντιπαθείς και σκληροί,κρύβοντας τυχόν λεπτά αισθήματα και ευαισθησίες. Αυτό το παιδί προσπαθούσε, γινόταν χαλί. Το είχα ανάγκη εδώ να το μοιραστώ. Δεν πρόλαβα ποτέ να του το πω.

Σ ευχαριστώ Phivo μου που πέρασες
καλή σου μέρα